بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ
به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان
سَبِّحِ اسمَ رَبِّکَ الاَعلىٰ
نام پروردگارت را که از همه چیز بالاتر است به‌خوبی یاد کن و ستایش نما.
اَلَّذى خَلَقَ فَسَوّىٰ
خدایی که (با مهندسی تمام) هر چیزی را آفرید و به بهترین وضع در جای خود قرار داد.
وَ الَّذى قَدَّرَ فَهَدىٰ
و خدایی که برای هر موجودی حد و اندازه‌ای مشخص کرد و آن را راهنمایی نمود.
وَ الَّذى اَخرَجَ المَرعىٰ
و خدایی که چراگاه و علفزار را پدید آورد.
فَجَعَلَه و غُثاءً اَحوىٰ
و سپس آن را (در موقع خاص خودش) خشک و سیاه گرداند.
سَنُقرِئُکَ فَلا تَنسىٰ
(ای پیامبر) ما به‌زودی (آیات خود را) بر تو خواهیم خواند، و پس از آن (آیات ما را) فراموش نخواهی کرد.
اِلّا ما شاءَ اللهُ
مگر آنچه را خدا بخواهد (فراموش کنی که البته نخواهد خواست)
اِنَّه و یَعلَمُ الجَهرَ وَ ما یَخفىٰ
قطعاً او آشکار و پنهان را می‌داند.
وَ نُیَسِّرُکَ لِلیُسرىٰ
ما مشکلات کار (پیامبری) را برای تو آسان می‌کنیم.
فَذَکِّر اِن نَفَعَتِ الذِّکرىٰ
پس هرجا پند دادن فایده دارد پند و اندرز بده.[1]
سَیَذَّکَّرُ مَن یَخشىٰ
آن کسی که از خدا می‌ترسد (و به مقام بی‌نظیر او توجه دارد) به‌زودی پند می‌گیرد (و متوجه می‌شود).
وَ یَتَجَنَّبُهَا الاَشقىٰ
و آن کسی هم که از همه بدبخت‌تر است، از پند و اندرز تو دوری می‌کند.
اَلَّذى یَصلَى النّارَ الکُبرىٰ
همان کسی که در آتش بزرگ جهنم خواهد سوخت.
ثُمَّ لا یَموتُ فیها وَ لا یَحیىٰ
آنگاه در آن آتش نه می‌میرد (که راحت شود) و نه زنده می‌ماند.
قَد اَفلَحَ مَن تَزَکّىٰ
حتماً کسی رستگار و خوشبخت می‌شود که بدی‌ها را از خود دور کند.
وَ ذَکَرَ اسمَ رَبِّه‌ى فَصَلّىٰ
و به یاد خدا باشد و نماز بخواند.
بَل تُؤثِرونَ الحَیاةَ الدُّنیا
ولی شما بیش‌تر به دنبال زندگی دنیا هستید و آن را ترجیح می‌دهید.
وَ الآخِرَةُ خَیرٌ وَ اَبقىٰ
در صورتی که زندگی آخرت بهتر و ماندگارتر است.
اِنَّ هٰذا لَفِى الصُّحُفِ الاولىٰ
این پندها در کتاب‌های آسمانی پیامبران گذشته هم آمده است؛
صُحُفِ اِبراهیمَ وَ موسىٰ
کتاب‌های حضرت ابراهیم (ع) و حضرت موسی (ع)
