بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ
به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان
وَیلٌ لِلمُطَفِّفینَ
وای بر کسانی که کم‌فروشی می‌کنند.
اَلَّذینَ اِذَا اکتالوا عَلَى النّاسِ یَستَوفونَ
کسانی که وقتی می‌خواهند چیزی از مردم بخرند، آن را به‌طور کامل می‌گیرند.
وَ اِذا کالوهُم اَو وَزَنوهُم یُخسِرونَ
ولی وقتی می‌خواهند چیزی بفروشند یا وزن کنند، کمتر از مقدار لازم تحویل می‌دهند.
اَلا یَظُنُّ اُولٰئِکَ اَنَّهُم مَبعوثونَ
آیا آن‌ها فکر نمی‌کنند که (پس از مرگ) زنده خواهند شد؟
لِیَومٍ عَظیمٍ
در روزی بزرگ و بسیار مهم.
یَومَ یَقومُ النّاسُ لِرَبِّ العالَمینَ
روزی که مردم (از دل خاک بلند می‌شوند و) در حضور پروردگار جهانیان می‌ایستند (تا خدا به حسابشان رسیدگی کند).
کَلّا
چنین نیست که آن‌ها (در باره قیامت) می‌پندارند.
اِنَّ کِتابَ الفُجّارِ لَفى سِجّینٍ
قطعاً کارنامه‌ی کارهای بدکاران در «سجّین» است.
وَ ما اَدراکَ ما سِجّینٌ
و تو که نمی‌دانی «سجّین» چیست؟
کِتابٌ مَرقومٌ
نامه‌ای است نوشته شده.
وَیلٌ یَومَئِذٍ لِلمُکَذِّبینَ
در روز قیامت وای بر کسانی که (حرف پیامبران را) دروغ حساب می‌کردند.
اَلَّذینَ یُکَذِّبونَ بِیَومِ الدّینِ
همان کسانی که روز قیامت را باور نداشتند (و می‌گفتند : روز قیامتی در کار نیست).
وَ ما یُکَذِّبُ بِه‌ى اِلّا کُلُّ مُعتَدٍ اَثیمٍ
در صورتی که روز قیامت را کسی دروغ نمی‌پندارد، مگر شخص ستم‌کار و گنهکار.
اِذا تُتلىٰ عَلَیهِ آیاتُنا
هنگامی که آیات ما برای چنین شخصی خوانده می‌شود
قالَ اَساطیرُ الاَوَّلینَ
می‌گوید این‌ها افسانه‌های گذشتگان است.
کَلّا
این‌طور نیست که می‌گویند.
بَل رانَ عَلىٰ قُلوبِهِم ما کانوا یَکسِبونَ
بلکه به‌خاطر کارهای زشتشان، دل‌های‌شان سیاه شده است.
کَلّا
نه این‌طور نیست.
اِنَّهُم عَن رَبِّهِم یَومَئِذٍ لَمَحجوبونَ
آن‌ها در روز قیامت از رحمت و دیدار پروردگارشان محروم خواهند بود.
ثُمَّ اِنَّهُم لَصالُوا الجَحیمِ
آنگاه قطعاً آنان با آتش دوزخ خواهند سوخت.
ثُمَّ یُقالُ هٰذَا الَّذى کُنتُم بِه‌ى تُکَذِّبونَ
سپس به آن‌ها گفته می‌شود : این (جهنم) همان چیزی است که آن را دروغ حساب می‌کردید.
کَلّا
مسأله آن‌طور نیست که کافران می‌پندارند.
اِنَّ کِتابَ الاَبرارِ لَفى عِلِّیّینَ
کارنامه انسان‌های نیک در «عِلِّیین» است.
وَ ما اَدراکَ ما عِلِّیّونَ
و تو که نمی‌دانی که «عِلِّیین» چیست.
کِتابٌ مَرقومٌ
نامه‌ای است نوشته شده.
یَشهَدُهُ المُقَرَّبونَ
نزدیکان خدا شاهد آن نامه هستند.
اِنَّ الاَبرارَ لَفى نَعیمٍ
نیکوکاران در بهشت، نعمت‌های فراوانی خواهند داشت.
عَلَى الاَرائِکِ یَنظُرونَ
بر تخت‌هایشان تکیه می‌دهند و (منظره‌های زیبای بهشت را) تماشا می‌کنند.
تَعرِفُ فى وُجوهِهِم نَضرَةَ النَّعیمِ
در چهره‌هایشان شادی و شادابی نعمت‌های بهشتی را می‌بینی.
یُسقَونَ مِن رَحیقٍ مَختومٍ
آن‌ها از نوشیدنی‌های گوارا و دست نخورده می‌نوشند.
خِتامُه و مِسکٌ
سرپوش آن نوشیدنی‌ها مُشکی خوش‌بو است.
وَ فى ذٰلِکَ فَلیَتَنافَسِ المُتَنافِسونَ
و برای رسیدن به این نعمت‌ها مشتاقان باید با یکدیگر مسابقه بدهند.
وَ مِزاجُه و مِن تَسنیمٍ
و ماده‌ی آمیخته با آن نوشیدنی، از تَسنیم (بهترین نوشیدنی بهشت) می‌باشد.
عَینًا یَشرَبُ بِهَا المُقَرَّبونَ
(تسنیم) چشمه‌ای است که مقرّبان (بندگان بسیار خوب خدا) از آن می‌نوشند.
اِنَّ الَّذینَ اَجرَموا
کسانی که گناه‌کار بودند،
کانوا مِنَ الَّذینَ آمَنوا یَضحَکونَ
در دنیا به مؤمنان می‌خندیدند.
وَ اِذا مَرّوا بِهِم یَتَغامَزونَ
و وقتی از کنار مؤمنان عبور می‌کردند، آن‌ها را مسخره می‌کردند.
وَ اِذَا انقَلَبوا اِلىٰ اَهلِهِمُ
و وقتی که به‌سوی خویشان خود بازمی‌گشتند
اِنقَلَبوا فَکِهینَ
با شوخی و تمسخر (کارهای ناپسند خود را) تعریف می‌کردند.
وَ اِذا رَاَوهُم
و هنگامی که مؤمنان را می‌دیدند
قالوا اِنَّ هٰؤُلاءِ لَضالّونَ
می‌گفتند : این‌ها گمراه هستند (و نمی‌دانند چگونه باید از دنیا لذّت ببرند).
وَ ما اُرسِلوا عَلَیهِم حافِظینَ
در حالی که آن‌ها بازرس و نگهبان مؤمنان نبودند.
فَالیَومَ الَّذینَ آمَنوا مِنَ الکُفّارِ یَضحَکونَ
پس در روز قیامت هم، نوبت مؤمنان است، که به کافران بخندند.
عَلَى الاَرائِکِ یَنظُرونَ
مؤمنان از بالای تخت‌هایشان (در بهشت)، همه جا را می‌بینند.
هَل ثُوِّبَ الکُفّارُ ما کانوا یَفعَلونَ
مگر نه این است که کافران باید به خاطر کارهای زشتشان مجازات شوند.
