بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ
به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان
عَمَّ یَتَساءَلونَ
مردم راجع به چه چیز از یکدیگر می‌پرسند؟
عَنِ النَّبَاِ العَظیمِ
درباره‌ی آن خبر بزرگ[1]
اَلَّذى هُم فیهِ مُختَلِفونَ
همان خبری که درباره‌ی آن اختلاف نظر دارند (برخی آن را قبول ندارند و برخی در مورد آن شک دارند و برخی به آن ایمان دارند).
کَلّا
مسأله این طور نیست که آن‌ها فکر می‌کنند
سَیَعلَمونَ
به‌زودی خواهند دانست.
ثُمَّ کَلّا سَیَعلَمونَ
باز هم چنین نیست که خیال می‌کنند ، به‌زودی خواهند دانست.
اَلَم نَجعَلِ الاَرضَ مِهادًا
مگر نه این که، زمین را مانند گهواره، آرام ساختیم،
وَ الجِبالَ اَوتادًا
و کوه‌ها را همچون میخ‌هایی (محکم) در زمین قرار دادیم.
وَ خَلَقناکُم اَزواجًا
و شما را به‌صورت زن و مرد آفریدیم (تا نسل شما در زمین باقی بماند)
وَ جَعَلنا نَومَکُم سُباتًا
و خواب را برای استراحت و آسایش شما قرار دادیم،
وَ جَعَلنَا اللَیلَ لِباسًا
و شب را همچون پوششی برای شما قرار دادیم (تا در طول آن آرامش خود را بازیابید)
وَ جَعَلنَا النَّهارَ مَعاشًا
و روز را برای تلاش و کسب روزی قرار دادیم،
وَ بَنَینا فَوقَکُم سَبعًا شِدادًا
و بالای سرتان هفت آسمان را محکم و استوار ساختیم،
وَ جَعَلنا سِراجًا وَهّاجًا
و خورشید را همچون چراغی نورانی قرار دادیم،
وَ اَنزَلنا مِنَ المُعصِراتِ ماءً ثَجّاجًا
و از ابرهای فشرده، باران فرو فرستادیم،
لِنُخرِجَ بِه‌ى حَبًّا وَ نَباتًا
تا به وسیله‌ی آن (از زمین) دانه و گیاه بیرون بیاوریم
وَ جَنّاتٍ اَلفافًا
و باغ‌های پردرخت و انبوه درست کنیم.
اِنَّ یَومَ الفَصلِ کانَ میقاتًا
قطعاً روز جدایی (نیکوکاران از بدکاران) وعده‌گاه همه‌ی مردم است.
(پایان زمان تعیین‌شده برای این جهان است.)
یَومَ یُنفَخُ فِى الصّورِ
روزی که در شیپور مخصوص دمیده می‌شود
فَتَأتونَ اَفواجًا
و شما گروه‌گروه (زنده می‌شوید و به صحنه‌ی قیامت) می‌آیید.
وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَکانَت اَبوابًا
و (در آن روز) دروازه‌های آسمان (به روی مردم) باز می‌شود.
وَ سُیِّرَتِ الجِبالُ
و کوه‌ها به حرکت درآیند (و درهم کوبیده شوند)
فَکانَت سَرابًا
و مثل سراب*می‌شوند (یعنی نابود می‌شوند).
اِنَّ جَهَنَّمَ کانَت مِرصادًا
قطعاً جهنم در کمین است (و منتظر بدکاران است).
لِلطّاغینَ مَآبًا
محل بازگشت سرکشان و طغیانگران*می‌باشد.
لابِثینَ فیها اَحقابًا
آن‌ها مدت‌های طولانی در آن جا می‌مانند.
لا یَذوقونَ فیها بَردًا وَ لا شَرابًا
در آن جا نه هیچ (نسیم) خنکی به آن‌ها می‌رسد نه نوشیدنی گوارایی
اِلّا حَمیمًا وَ غَسّاقًا
(چیزی برای نوشیدن ندارند)جز آبی جوشان و مایعی بدمزه و بدبو
جَزاءً وِفاقًا
این مجازاتی است متناسب (با کارهای زشت آن‌ها).
اِنَّهُم کانوا لا یَرجونَ حِسابًا
زیرا آن‌ها به روز حساب و کتاب (روز قیامت) هیچ اعتنایی نداشتند.
وَ کَذَّبوا بِآیاتِنا کِذّابًا
و آیات ما را به شدت دروغ حساب می‌کردند.
وَ کُلَّ شَىءٍ اَحصَیناهُ کِتابًا
و ما همه چیز را (و همه کارهای آن‌ها را) ثبت کرده‌ایم.
فَذوقوا فَلَن نَزیدَکُم اِلّا عَذابًا
پس بچشید که پی در پی عذاب شما زیادتر خواهد شد.
اِنَّ لِلمُتَّقینَ مَفازًا
انسان‌های باتقوا حتماً رستگار می‌شوند.
حَدائِقَ وَ اَعنابًا
در بهشت، باغ‌هایی سرسبز و انواع انگور خواهند داشت،
وَ کَواعِبَ اَترابًا
و همسرانی زیبا و خوش‌اندام
وَ کَأسًا دِهاقًا
و ظرفی پر از نوشیدنی گوارا.
لا یَسمَعونَ فیها لَغوًا وَ لا کِذّابًا
در آن جا هیچ سخن بیهوده و یا دروغی به گوششان نمی‌خورد.
جَزاءً مِن رَبِّکَ عَطاءً حِسابًا
این پاداشی است از پروردگارت و بخششی حساب شده است (که در برابر کارهای نیکو به آن‌ها می‌دهد).
رَبِّ السَّماواتِ وَ الاَرضِ وَ ما بَینَهُمَا الرَّحمٰنِ
(اوست) پروردگار بخشنده آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آن‌هاست،
لا یَملِکونَ مِنهُ خِطابًا
کسی نمی‌تواند در برابرش سخن بگوید (و در کار او دخالت کند).
یَومَ یَقومُ الرّوحُ وَ المَلائِکَةُ صَفًّا
روزی که روح*و ملائکه به صف می‌ایستند
لا یَتَکَلَّمونَ -
و (هیچ کدام) سخن نگویند
اِلّا مَن اَذِنَ لَهُ الرَّحمٰنُ
مگر کسی که خدای بخشنده به او اجازه دهد
وَ قالَ صَوابًا
وسخن درست بگوید.
ذٰلِکَ الیَومُ الحَقُّ
این است آن روز حق (که حتماً می‌آید).
فَمَن شاءَ اتَّخَذَ اِلىٰ رَبِّه‌ى مَآبًا
پس هر کسی که می‌خواهد، (تا دیرنشده) راه بازگشتی به سوی پروردگار خویش انتخاب کند.
اِنّا اَنذَرناکُم عَذابًا قَریبًا
به راستی ما شما را از عذابی نزدیک ترساندیم (و هشدار دادیم).
یَومَ یَنظُرُ المَرءُ ما قَدَّمَت یَداهُ
روزی که انسان کارهایی را که (در دنیا) انجام داده می‌بیند.
وَ یَقولُ الکافِرُ یا لَیتَنى کُنتُ تُرابًا
و شخص کافر می‌گوید : ای کاش من خاک بودم (تا گرفتار عذاب جهنم نمی‌شدم).
[1] شما میتوانید تحقیق کنید که کدام خبر بزرگ در این آیه مورد نظر است.
* سراب : جایی در بیابان یا وسط جاده که در اثر تابش و روشنایی آفتاب از دور مثل آب به نظر می‌آید.
* طغیانگران : کسانی که از فرمان خدا سرپیچی می‌کنند.
* روح : در این‌جا منظور از روح، روح‌القُدُس یا جبرئیل است که از بزرگترین فرشتگان بزرگ خدا می‌باشد و قرآن را برای حضرت محمّد (ص) آورده است.
