نام های قرآن بخش بیست و دوم

دوا (دارو)

رسول اللَّه صلى اللَّه علیه و آله :القُرآنُ هُوَ الدَّواءُ

پیامبر خدا صلى اللَّه علیه و آله :قرآن ، داروست

و این چند وصف‏

الإمام علیّ علیه السلام ( فی نُزولِ القُرآنِ الکَریم - ):

ثُمَّ أنزَلَ عَلَیهِ الکِتابَ نوراً لا تُطفَأُ مَصابیحُهُ ، وسِراجاً لا یَخبو تَوقُّدُهُ ، وَبَحراً لا یُدرَکُ قَعرُهُ ، ومِنهاجاً لا یُضِلُّ نَهجُهُ ، وشُعاعاً لا یُظلِمُ ضَوؤُهُ ، وفُرقاناً لا یَخمَدُ بُرهانُهُ ، وتِبیاناً لا تُهدَمُ أرکانُهُ ، وشِفاءً لا تُخشى‏ أسقامُهُ ، وعِزّاً لا تُهزَمُ أنصارُهُ ، وَحَقّاً لا تُخذَلُ أعوانُهُ .
فَهُوَ مَعدِنُ الإیمانِ وبُحبوحَتُهُ ، ویَنابیعُ العِلمِ وبُحورُهُ ، وورِیاضُ العَدلِ وغُدرانُهُ ، وأثافِیُّ الإِسلامِ وبُنیانُهُ ، وأودِیةُ الحَقِّ وغیطانُهُ ، وبَحرٌ لا یَنزِفُهُ المُستَنزِفونَ ، وعُیونٌ لا یُنضِبُها الماتِحونَ ، ومَناهِلُ لا یَغیضُها الوارِدونَ ، ومَنازِلُ لا یَضِلُّ نَهجَها المُسافِرونَ ، وأعلامٌ لا یَعمى‏ عَنها السّائِرونَ ، وآکامٌ لا یَجوزٌ عَنها القاصِدونَ .
جَعَلَهُ اللَّهُ رِیّاً لِعَطَشِ العُلَماءِ ، ورَبیعاً لِقُلوبِ الفُقَهاءِ ، ومَحاجَّ لِطُرُقِ الصُّلَحاءِ ، ودَواءً لَیسَ بَعدَهُ داءٌ ونوراً لَیسَ مَعَهُ ظُلمَةٌ ، وحَبلاً وَثیقاً عُروَتُهُ ، ومَعقِلاً مَنیعاً ذِروَتُهُ ، وعِزّاً لِمَن تَوَلاّهُ ، وسِلماً لِمَن دَخَلَهُ ، وهُدىً لِمَنِ ائتَمَّ بِهِ ، وعُذراً لِمَنِ انتَحَلَهُ ، وبُرهاناً لِمَن تَکَلَّمَ بِهِ ، وشاهِداً لِمَن خاصَمَ بِهِ ، وفَلجاً لِمَن حاجَّ بِهِ ، وحامِلاً لِمَن حَمَلَهُ ، وَمَطِیَّةً لِمَن أعمَلَهُ ، وآیَةً لِمَن تَوَسَّمَ ، وجُنَّةً لِمَنِ استَلأَمَ ، وعِلماً لِمَن وَعى‏ ، وحَدیثاً لِمَن رَوى‏ ، وحُکماً لِمَن قَضى‏ .

 

امام على علیه السلام ( - در باره نازل شدن قرآن کریم - ):

سپس کتاب را بر او [ رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله ]فرو فرستاد ، و آن ، نورى است که چلچراغ‏هایش خاموش نمى‏ شوند . چراغى است که شعله‏ اش ، فروکش نمى‏ کند . دریایى است که به ژرفایش نمى‏ توان رسید . شاه‏راهى است که پیمودنش [آدمى را] به گم‏راهى نمى‏ کشانَد . شعاعى است که پرتو آن ، به تاریکى نمى‏ گراید . فرقانى (/ سنجه‏اى براى حق و باطل) است که برهانش ، خاموش [و باطل ]نمى‏ گردد . بناى روشنگرى است که پایه‏ هایش ، فرو نمى‏ ریزند . درمانى است که بیم بازگشت بیمارى‏ها در آن نمى‏ رود . قدرتى است که هوادارانش شکست نمى‏ خورند و حقّى است که یارانش ، تنها و بى یاور، گذاشته نمى‏ شوند .
پس قرآن ، معدن ایمان و کانون آن است ، و چشمه‏ هاى دانش و دریاهاى آن ، و بوستان‏هاى عدل و آبگیرهاى آن ، و پایه‏ هاى اسلام و بنیان آن ، و درّه ‏هاى حق و دشت‏هاى آن است . دریایى است که هر چه از آن آب بردارند، آبش تمام نمى‏ شود ، و چشمه‏ هایى است که هر اندازه از آنها آب کشند ، خشک نمى‏ شوند . آبشخورهایى است که هر اندازه وارد شوندگان از آنها بنوشند ، آبشان کاستى نمى‏ گیرد ، و منزلگاه‏ هایى است که مسافران ، راه آنها را گم نمى‏ کنند ، و نشانه‏ هایى است که از چشم رهپویان ، پوشیده نمى‏ مانَد ، و پُشته‏ هایى است که رهروان به [قلّه ‏هاى‏] آن نمى‏ رسند .
خداوند ، آن را سیراب کننده عطشِ دانشوران ، و بهار دل‏هاى دانایان ، و شاه‏راه نیکان ، و دارویى که پس از آن ، دردى نمى‏ ماند ، و نورى که هیچ تاریکى‏ اى با آن نیست ، و ریسمانى که گِره‏ هایش استوار است ، و قلعه‏ اى که ستیغ آن ، بلند [ و دست‏ نایافتنى‏] است ، و براى کسى که آن را حامى خویش گیرد ، [ مایه‏] عزّت [ و قدرت‏] ، و براى کسى که به آن وارد شود، [ مایه ]سلامت ، و براى کسى که از آن پیروى کند، هدایت ، و براى کسى که خود را به آن نسبت دهد، عذر ، و براى کسى که با آن سخن گوید ، برهان ، و براى کسى که به وسیله آن ستیزه کند ، گواه ، و براى کسى که با آن حجّت آورد ، [ مایه‏] پیروزى ، و براى کسى که به آن عمل کند ، نگه دارنده، و براى کسى که آن را به کار وا دارد ، مَرکب، و براى کسى که نشانه جوید، نشانه ، و براى کسى که سپر بخواهد ، سپر ، و براى کسى که فرا بگیرد ، دانش ، و براى کسى که روایت کند ، خبر ، و براى کسى که داورى کند ، حکم قرار داده است .

الإمام علیّ علیه السلام ( فی فَضلِ القُرآنِ وأوصافِهِ - ):

وَاعلَموا أنَّهُ شافِعٌ مُشَفَّعٌ ، وقائِلٌ (ماحِلٌ) مُصَدَّقٌ ، وأنَّهُ مَن شَفَعَ لَهُ القُرآنُ یَومَ القِیامَةِ شُفِّعَ فیهِ

امام على علیه السلام ( - در فضیلت قرآن و اوصاف آن - ): بدانید که قرآن ، میانجى‏ اى است که میانجیگرى ‏اش پذیرفته است ، و گوینده ‏اى (شاکى‏ اى) است که سخنش تصدیق مى‏ شود . بدانید که قرآن ، در روز قیامت، براى هر که میانجیگرى کند ، میانجیگرى‏ اش پذیرفته مى‏ شود .

فاطمة علیها السلام ( مِن خُطبَتِها فی شَأنِ فَدَکَ - ): للَّهِ‏ِ فیکُم عَهدٌ قَدَّمَهُ إلَیکُم ، وبَقِیَّةٌ استَخلَفَها عَلَیکُم ، کِتابُ اللَّهِ بَیِّنَةٌ بَصائِرُهُ ، وآیٌ مُنکَشِفَةٌ سَرائِرُهُ۲، وبُرهانٌ مُتَجَلِّیَةٌ ظَواهِرُهُ ... 

فاطمه علیها السلام ( - از سخنان ایشان در باره فدک - ): خدا را در میان شما ، پیمانى (/ سفارشى) است که شما را به آن، توصیه کرده است و نیز یادگارى (اهل بیت) که در میان شما جانشین قرار داده است . کتاب خدا ، [در بر دارنده ]آگاهى‏ هایى است که روشن اند ، و آیه‏ هایى است که رازهایشان پیداست ، و برهانى است که ظواهرش آشکار است .

این متن از مجموعه کتاب های شناخت نامه قرآن بر پایه قرآن و حدیث نوشته آیت الله محمدی ری شهری برداشت شده است.