نام های قرآن بخش نخست

القُرآنُ‏    قرآن‏  -  الکتاب‏   قرآن‏

عَلَّمَ الْقُرْءَانَ             ( الرحمن: ۲ )              

قرآن را یاد داد.

وَ الْقُرْءَانِ الْحَکِیمِ           ( یس: ۲)     

سوگند به قرآن حکیم.

إِنَّهُ لَقُرْءَانٌ کَرِیمٌ                ( الواقعة: ۷۷)  

که این [پیام‏] ، قطعاً قرآنى است گرامى.

ق وَ الْقُرْءَانِ الْمَجِیدِ          ( ق : ۱ )          

قاف ! سوگند به قرآن شکوهمند.

تِلْکَ ءَایَتُ الْقُرْءَانِ وَ کِتَابٍ مُّبِینٍ              ( النمل: ۱)                

این ، آیه‏ هاى قرآن و  [آیه‏ هاى‏] نامه‏اى روشنگر است.

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِى أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْءَانُ     (البقرة: ۱۸۵)   

ماه رمضان که در آن ، قرآن ، فرو فرستاده شد.

إِنَّ هَذَا الْقُرْءَانَ یَهْدِى لِلَّتِى هِىَ أَقْوَمُ    (الإسراء: ۹)     

به راستى که این قرآن به آن [آیینى‏] که پایدارتر است ، راه مینماید.

حدیث‏

الإمام زین العابدین علیه السلامفی صفة النبیّ صلى اللَّه علیه و آله:وَخصَصتَهُ بِالکِتابِ المُنزَلِ عَلَیهِ وَالسَّبعِ المَثانِی المُوحاةِ إلَیهِ وَأسمَیتَهُ القُرآنَ وَأکنَیتَهُ الفُرقانَ العَظیمَ.

امام زین العابدین علیه السلام در توصیف پیامبر صلى اللَّه علیه و آله:  کتابِ فرو فرستاده به سوى او و سَبْع مَثانىِ وحى شده به او را به وى اختصاص دادى و آن را «قرآن» نامیدى و  لقب «فرقان بزرگ» را بر آن نهادى .

رسول اللَّه صلى اللَّه علیه و آله :مَن خالَفَ القُرآنَ ضَلَّ

پیامبر خدا صلى اللَّه علیه و آله : هر که با قرآن مخالفت کند ، گم‏راه میشود .

عنه صلى اللَّه علیه و آله :اُوصیکُم بِتَقوَى اللَّهِ عزّ وجلّ وَالقُرآنِ ؛ فَإِنَّهُ نورُ الظُّلمَةِ وهُدَى النَّهارِ ، فَاتلوهُ عَلى‏ ما کانَ مِن جَهدٍ وفاقَةٍ

پیامبر خدا صلى اللَّه علیه و آله :شما را به پروا کردن از خداوند عزّ وجلّ و نیز به قرآن ، سفارش می‏کنم ؛ زیرا قرآن در تاریکى، نور است و در روز ، راه‏نما . پس آن را ، اگرچه در حال رنج و فقر باشید (/ با تمام توان و احساس نیاز) ، بخوانید .

عنه صلى اللَّه علیه و آله :أیُّهَا النّاسُ! إنَّ... أحسَنَ القَصَصِ هذَا القُرآنُ

پیامبر خدا صلى اللَّه علیه و آله  :اى مردم ! ... نیکوترینِ داستان‏ها ، این قرآن است .

الإمام علیّ علیه السلام :إنَّ القُرآنَ حَقٌّ ، ونورٌ ، وهُدىً ، ورَحمَةٌ ، وشِفاءٌ لِلمُؤمِنینَ.

امام على علیه السلام:قرآن، [سراسر] درستى و روشنایى و راه‏نمایى و رحمت و شفا براى مؤمنان است .

عنه علیه السلام  :مَن لَم یَرضَ بِحُکمِ القُرآنِ فَقَد ضَلَّ ضَلالاً بَعیداً.

امام على علیه السلام :هر که به حکم قرآن تن ندهد ، بى گمان ، در گم‏راهىِ دور و درازى افتاده است .

این متن از مجموعه کتاب های شناخت نامه قرآن بر پایه قرآن و حدیث نوشته آیت الله محمدی ری شهری برداشت شده است.