آموزش جامع قرآن کریم

مؤسسه فرهنگی قرآنی مشتاق

   

د - قانون جاذبه‏

  

قرآن‏

  

اللَّهُ الَّذِى رَفَعَ السَّمَوَ تِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا

  

خدا ، [ همان ] کسى است که آسمان‏ها را بدون ستون‏هایى که آنها را ببینید

       

ثُمَّ اسْتَوَى‏ عَلَى الْعَرْشِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ

  

، بر افراشت، آن گاه بر عرش ، استیلا یافت و خورشید و ماه را رام گردانید؛

  

کُلٌّ یَجْرِى لِأَجَلٍ مُّسَمًّى

  

هر کدام براى مدّتى معیّن ، به سیر خود ادامه مى‏ دهند.  

  

یُدَبِّرُ الْأَمْرَ یُفَصِّلُ الْآیَتِ لَعَلَّکُم بِلِقَاءِ رَبِّکُمْ تُوقِنُونَ       (الرعد : ۲)

  

[ خداوند ، ] در کار [ آفرینش ] ، تدبیر مى‏ کند و آیات [ خود ] را به روشنى ، بیان مى‏ نماید. باشد که شما به لقاى پروردگارتان ، یقین حاصل کنید  

 

  

حدیث‏

  

الإمام علیّ علیه السلام :     امام على علیه السلام:

  

فَمِن شَواهِدِ خَلقِهِ      از گواهانِ آفرینش او

  

خَلقُ السَّماواتِ مُوَطَّداتٍ بِلا عَمَدٍ     ، آفریدن آسمان‏هاست که بى هیچ ستونى

  

، قائِماتٍ بِلا سَنَدٍ .    ، استوارند، و بى هیچ تکیه‏ گاهى ، بر پایند .

  

   

 

  

عنه علیه السلام ( مِن کَلامٍ لَهُ علیه السلام یَذکُرُ فیهِ خَلقَ السَّماواتِ - ) :

  

امام على علیه السلام ( - از سخنان ایشان علیه السلام که در آن ، از آفرینش آسمان‏ها ، یاد مى‏ کند - ) :  

   

جَعَلَ سُفلاهُنَّ مَوجاً مَکفوفاً    [از میان هفت آسمان،] آسمان زیرین را به صورت موجى

                                          مهار شده

  

، و عُلیاهُنَّ سَقفاً مَحفوظاً ،      و زیرینشان را بامى نگه داشته شده

     

و سَمکاً مَرفوعاً ،     و سقفى برافراشته قرار داد ،

  

بِغَیرِ عَمَدٍ یَدعَمُها ،      بدون آن که ستونى آنها را نگه دارد

  

و لا دِسارٍ یَنظِمُها .     یا میخ و طنابى ،آنها را به هم پیوسته باشد.

  

 

  

   

الإمام الصادق علیه السلام :      امام صادق علیه السلام:

  

   

فَنَظَرَتِ العَینُ إلى‏ خَلقٍ مُختَلِفٍ مُتَّصِلٍ بَعضُهُ بِبَعضٍ ،

  

چشم، آفریده‏ هاى گوناگونِ پیوسته و وابسته به هم را دید،

  

و دَلَّهَا القَلبُ عَلى‏ أنَّ لِذلِکَ خالِقاً ،

و دل، او را به این نکته ره‏نمون کرد که آنها را آفریدگارى است؛

  

و ذلِکَ أنَّهُ فَکَّرَ حَیثُ دَلَّتهُ العَینُ عَلى‏

  

چرا که دل ، در آنچه چشم دیده ، اندیشیده است :   

  

أنَّ ما عایَنَت مِن عِظَمِ السَّماءِ وَارتِفاعِها فِی الهَواءِ بِغَیرِ عَمَدٍ ولا دِعامَةٍ تُمسِکُها ،

   

از عظمت آسمان و برافراشتگى آن در فضا ، بى آن که ستونى و تکیه‏ گاهى نگاهش دارد،  

  

و أنَّها لا تَتَأَخَّرُ فَتَنکَشِطَ ولا تَتَقَدَّمُ فَتَزولَ ،

  

و بى آن که پس برود و محو شود، یا پیش آید و زَوال گیرد،   

  

ولا تَهبِطُ مَرَّةً فَتَدنُوَ ولا تَرتَفِعُ فَلا تُرى‏ .

   

و این که نه یکباره ، فرو مى‏ افتد و نزدیک مى‏ آید، و نه بالا مى‏ رود و ناپدید مى‏ گردد.

  

 

  

تفسیر العیّاشی عن الحسین بن خالد :   تفسیر العیّاشى (-به نقل از حسین بن خالد-) :

  

قُلتُ لِأَبِی الحَسَنِ الرِّضا علیه السلام أخبِرنی عَن قَولِ اللَّهِ :(وَ السَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ) .

      

از امام رضا علیه السلام در باره این سخن خداوند :(سوگند به آسمان مُشبّک) پرسیدم .  

  

قالَ : مَحبوکَةٌ إلَى الأَرضِ ، وشَبَکَ بَینَ أصابِعِهِ .

  

ایشان ، انگشتان خود را در هم فرو بُرد و فرمود: «آسمان ، در زمین، تنیده شده است» .  

  

فَقُلتُ : کَیفَ یَکونُ مَحبوکَةً إلَى الأَرضِ و

  

گفتم : چگونه به زمینْ تنیده شده ،   

 

هُوَ یَقولُ :(رَفَعَ السَّمَوَ تِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ) ؟

  

در حالى که مى‏ فرماید: (آسمان‏ها را بدون ستونى که آن را ببینید ، بر افراشت)؟

     

فَقالَ : سُبحانَ اللَّهِ ! ألَیسَ یَقولُ : (بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ) ؟

  

فرمود: «سبحان اللَّه! مگر نه این که مى‏ فرماید: (بدون ستونى که آن را ببینید) ؟» .   

  

فَقُلتُ : بَلى‏ . فَقالَ : فَثَمَّ عَمَدٌ ولکِن لا تُرى‏ .

     

گفتم : چرا . فرمود: «پس ستونى وجود دارد ؛ امّا دیده نمى‏ شود» .

      

   

این متن از مجموعه کتاب های شناخت نامه قرآن بر پایه قرآن و حدیث نوشته آیت الله محمدی ری شهری برداشت شده است.

    

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی