وَ فیـها ما تَشـتَـهیـهِ الاَنـفُـسُ وَ تَـلَـذُّ الاَعـیُـنُ
(سوره مبارکه زخرف آیه 71)
و در آنجاست که هر چه دلها بخواهد و چشمها از آن لذّت بَرد، وجود دارد
وَ فیـها ما تَشـتَـهیـهِ الاَنـفُـسُ وَ تَـلَـذُّ الاَعـیُـنُ
(سوره مبارکه زخرف آیه 71)
و در آنجاست که هر چه دلها بخواهد و چشمها از آن لذّت بَرد، وجود دارد
وَ رَحـمَـةُ رَبِّـکَ خَیـرٌ مِـمّا یَجـمَـعونَ
(سوره مبارکه زخرف آیه 32)
و رحمتِ (خاص) پروردگارت (یعنی نبّوت) از آنچه (مردم در زندگیشان)
جمع میکنند (و در تقسیم آن نقشی ندارند) بهتر (و والاتر) است.
وَ لَـمَن صَـبَـرَ وَ غَـفَـرَ
اِنَّ ذٰلِـکَ لَـمِن عَزمِ الاُمورِ
(سوره مبارکه شوری آیه 43)
البته کسی که صبر و گذشت کند (دارای ارادهای بسیار قوی است؛ زیرا)
این (صبر و گذشت) از کارهایی است که برای آن، ارادهی قطعی لازم است.
قُل لا اَسـاَلُـکُم عَـلَیـهِ اَجـرًا اِلَّا الـمَـوَدَّةَ فِى الـقُربىٰ
(سوره مبارکه شوری آیه 23)
بگو: جز عشق و علاقهی (ثابت و پایدار) در مورد خاندانم،
هیچ پاداشی برای رسالتم از شما نمیخواهم.
وَ اُفَـوِّضُ اَمـرى اِلَى اللهِ
اِنَّ اللهَ بَـصیـرٌ بِالـعِـبادِ
(سوره مبارکه غافر آیه 44)
و من کار خود را به خدا واگذار میکنم؛
زیرا خداوند به (احوال) بندگانِ (خود) بیناست.»
وَ اللهُ یَقـضى بِالـحَـقِّ
(سوره مبارکه غافر آیه 20)
خداوند، حکم حق میدهد
اَلَیـسَ اللهُ بِـکافٍ عَبـدَهو
(سوره مبارکه زمر آیه 36)
آیا خداوند برای بندهاش کافی نیست !؟
فَـبَـشِّر عِـبادِ
اَلَّـذیـنَ یَسـتَـمِـعونَ الـقَولَ
فَـیَـتَّـبِـعونَ اَحـسَـنَـهو
(سوره مبارکه زمر آیه 17 و 18)
هم آنان که سخنان را میشنوند،
پس بندگانِ (خاص) مرا بشارت ده؛
آنگاه از بهترینِ آنها پیروی میکنند.
قُل اِنّى اُمِرتُ اَن اَعـبُـدَ اللهَ
مُخـلِـصًا لَـهُ الدّیـنَ
(سوره مبارکه زمر آیه 11)
بگو: من مأمور شدهام که «الله» را بپرستم؛
در حالی که عبادت (خود) را برای او خالص کردهام؛
اِنَّـما یُـوَفَّى الصّابِـرونَ اَجـرَهُم بِـغَیـرِ حِـسابٍ
(سوره مبارکه زمر آیه 10)
پاداش شکیبایان صرفاً، بدون محاسبه به آنان داده میشود.