آموزش جامع قرآن کریم

مؤسسه فرهنگی قرآنی مشتاق

۳۷ مطلب با موضوع «قرآن کریم :: گزیده قرآن کریم :: جزء 30» ثبت شده است

 

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

  

به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان 

     

     

هَل اَتاکَ حَدیثُ الغاشِیَةِ

   

آیا خبر مهم روز قیامت که همه جا را فرامی‌گیرد به تو رسیده است؟

   

   

وُجوهٌ یَومَئِذٍ خاشِعَةٌ

   

در آن روز چهره‌ی برخی افراد ( یعنی انسان‌های بسیار بد)، خجالت‌زده و ترسان است.

   

   

عامِلَةٌ ناصِبَةٌ

   

کارهایی که در دنیا انجام داده‌اند قبول نمی‌شود و خود را بیهوده خسته کرده‌اند.

   

   

تَصلىٰ نارًا حامِیَةً

   

آن‌ها در آتشی سوزان خواهند سوخت.

   

   

تُسقىٰ مِن عَینٍ آنِیَةٍ

   

و (مأموران جهنم) از آب چشمه‌های داغ جهنم به آن‌ها می‌نوشانند.

   

   

لَیسَ لَهُم طَعامٌ اِلّا مِن ضَریعٍ

   

خوراکی به جز خارهای بدبو و بدمزه‌ی جهنم ندارند.

   

   

لا یُسمِنُ وَ لا یُغنى مِن جوعٍ

   

 غذاهایی که برای آن‌ها مفید نیست و آن‌ها را سیر نمی‌کند.

   

   

وُجوهٌ یَومَئِذٍ ناعِمَةٌ

   

در روز قیامت گروهی از مردم شاد و خوشحال هستند.

   

   

لِسَعیِها راضِیَةٌ

  

از تلاش و کوششی که در دنیا کرده‌اند، راضی و خشنود هستند.

   

   

فى جَنَّةٍ عالِیَةٍ

  

جای آن‌ها در باغ زیبای بهشت است.

  

   

لا تَسمَعُ فیها لاغِیَةً

   

در آن‌جا هرگز حرف‌های زشت و بیهوده نمی‌شنوند.

   

   

فیها عَینٌ جارِیَةٌ

   

در آن‌جا (در هر مکانی که اراده کنند) [1] چشمه‌ی آبی (زلال) روان است.

   

   

فیها سُرُرٌ مَرفوعَةٌ

   

در آن‌جا تخت‌هایی بلند و باشکوه قرار دارد.

   

   

وَ اَکوابٌ مَوضوعَةٌ

   

و ظرف‌هایی زیبا (برای استفاده از نوشیدنی‌ها) موجود است،

     

   

وَ نَمارِقُ مَصفوفَةٌ

   

و پشتی‌هایی که آراسته و منظم پهلوی هم چیده شده است،

   

   

وَ زَرابِىُّ مَبثوثَةٌ

   

و فرش‌های ارزشمندی که زیر پایشان پهن شده است.

   

   

اَفَلا یَنظُرونَ اِلَى الاِبِلِ کَیفَ خُلِقَت

   

آیا (مردم) در آفرینش شتر دقت نمی‌کنند که چه شگفتی‌هایی دارد؟

   

   

وَ اِلَى السَّماءِ کَیفَ رُفِعَت

   

و آیا در آسمان به دقت نمی‌نگرند که چگونه بلند و افراشته شده است؟

   

   

وَ اِلَى الجِبالِ کَیفَ نُصِبَت

   

و آیا به کوه‌ها با دقت نمی‌نگرند که چگونه محکم در جای خود قرار گرفته‌اند؟

    

   

وَ اِلَى الاَرضِ کَیفَ سُطِحَت

   

و آیا به زمین نمی‌نگرند که چگونه گسترده و مسطح شده است؟ (با اینکه در واقع کروی شکل است).

   

   

فَذَکِّر اِنَّما اَنتَ مُذَکِّرٌ

   

پس (ای پیامبر، قدرت خدا را) به مردم یادآوری کن، زیرا وظیفه‌ی تو تذکر و راهنمایی است.

   

   

لَستَ عَلَیهِم بِمُصَیطِرٍ

   

قرار نیست که تو آن‌ها را با اجبار هدایت کنی.

   

   

اِلّا مَن تَوَلّىٰ وَ کَفَرَ

   

مگر کسی که روی بگرداند و (تذکّرهای تو را) قبول نکند و کافر باشد،

   

   

فَیُعَذِّبُهُ اللهُ العَذابَ الاَکبَرَ

   

که خدا او را به سختی عذاب می‌کند.

   

   

اِنَّ اِلَینا اِیابَهُم

   

همه‌ی مردم (در روز قیامت) به نزد ما (که خدای آنها هستیم) برمی‌گردند.

   

   

ثُمَّ اِنَّ عَلَینا حِسابَهُم

   

آنگاه ما به حساب کارهایشان رسیدگی می‌کنیم.

  

   

   

[1] طبق آیه‌ی 6 سوره‌ی انسان (دهر)

   

   

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

   

به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان

   

   

وَ الفَجرِ

  

سوگند به سپیده‌ی صبح.

   

   

وَ لَیالٍ عَشرٍ

   

و سوگند به ده شب.

   

   

وَ الشَّفعِ وَ الوَترِ

   

و سوگند به «شَفع» و «وَتر»* (زوج و فرد)

   

   

وَ اللَیلِ اِذا یَسرِ

   

و سوگند به شب هنگامی که بگذرد.

   

   

هَل فى ذٰلِکَ قَسَمٌ لِذى حِجرٍ

  

آیا برای شخص عاقل این سوگندها کافی نیست؟

   

   

اَلَم تَرَ کَیفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعادٍ

   

آیا ندیده‌ای که پروردگار تو با قوم عاد چه کرد؟

   

   

اِرَمَ ذاتِ العِمادِ

   

با اِرَم (شهر قوم عاد) که دارای ستون‌ها و کاخ‌های بلند بود.

   

   

اَلَّتى لَم یُخلَق مِثلُها فِى البِلادِ

   

همان شهری که هیچ شهر دیگری مانند آن درست نشده بود.

   

   

وَ ثَمودَ الَّذینَ جابُوا الصَّخرَ بِالوادِ

   

و (خدا) با ثمود (چه کرد) که در آن سرزمین، سنگ را (برای ساختن خانه) می‌بریدند (ولی آن خانه‌های محکم از عذاب شدن آن‌ها جلوگیری نکرد).

   

   

وَ فِرعَونَ ذِى الاَوتادِ

   

و با فرعونِ صاحب میخ‌ها (چه کرد، که مخالفانش را به میخ می‌کشید و شکنجه می‌کرد).

   

   

اَلَّذینَ طَغَوا فِى البِلادِ

   

همان کسانی که در شهرها سرکشی و طغیان کردند.

   

   

فَاَکثَروا فیهَا الفَسادَ

   

و در آن‌جا بسیار فتنه و فساد کردند.

   

   

فَصَبَّ عَلَیهِم رَبُّکَ سَوطَ عَذابٍ

   

پس سرانجام پروردگارت تازیانه‌ی عذاب را برسرشان فرود آورد.

   

   

اِنَّ رَبَّکَ لَبِالمِرصادِ

   

آری، پروردگارت همواره در کمین ستمکاران است (و آنان را به‌سزای اعمالشان خواهد رساند).

   

   

فَاَمَّا الاِنسانُ اِذا مَا ابتَلاهُ رَبُّه و

  

آری، انسان این گونه است که اگر خدا برای امتحان او

   

   

فَاَکرَمَه و وَ نَعَّمَه و

   

به او نعمت‌های زیاد بدهد،

   

   

فَیَقولُ رَبّى اَکرَمَنِ

   

(انسان فکر می‌کند آن نعمت‌ها حقّش بوده و یا غرور) می‌گوید : خدا به من احترام گذاشته است ( و من هر کاری بخواهم می‌توانم انجام دهم).

   

   

وَ اَمّا اِذا مَا ابتَلاهُ

   

ولی اگر خدا برای امتحان انسان،

   

   

فَقَدَرَ عَلَیهِ رِزقَه و

   

او را در سختی قرار دهد،

   

   

فَیَقولُ رَبّى اَهانَنِ

   

انسان می‌گوید خدا به من توهین کرده و مرا خوار نموده است.

   

   

کَلّا

   

این درست نیست!

   

   

بَل لا تُکرِمونَ الیَتیمَ

   

سختی به این خاطر است که شما به یتیمان رسیدگی نمی‌کنید.

   

   

وَ لا تَحاضّونَ عَلىٰ طَعامِ المِسکینِ

   

و برای غذا دادن به فقیران، یکدیگر را تشویق نمی‌کنید.

   

   

وَ تَأکُلونَ التُّراثَ اَکلًا لَمًّا

   

و حق دیگران در ارث را به‌راحتی می‌خورید.

   

   

وَ تُحِبّونَ المالَ حُبًّا جَمًّا

   

و به مال و ثروت علاقه‌ای فراوان دارید.

   

   

کَلّا

  

این طور نیست که شما فکر می‌کنید.

   

   

اِذا دُکَّتِ الاَرضُ دَکًّا دَکًّا

   

هنگامی که زمین درهم شکسته و کوبیده شود،

   

   

وَ جاءَ رَبُّکَ وَ المَلَکُ صَفًّا صَفًّا

   

و (فرمانِ) پروردگارت بیاید و فرشتگان صف به صف بیایند،

    

   

وَ جىءَ یَومَئِذٍ بِجَهَنَّمَ

   

و در آن روز جهنّم را به میان آورند،

   

   

یَومَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الاِنسانُ

   

در آن روز انسان متوجه حقیقت می‌شود،

   

   

وَ اَنّىٰ لَهُ الذِّکرىٰ

   

ولی (دیگر) این توجه هیچ سودی به حالش ندارد.

   

   

یَقولُ یا لَیتَنى قَدَّمتُ لِحَیاتى

   

(انسان در آن روز با حسرت) می‌گوید : ای کاش برای زندگی (دائمی) خودم (در آخرت) از قبل کارهای خوبی فرستاده بودم.[1]

    

    

فَیَومَئِذٍ لا یُعَذِّبُ عَذابَه و اَحَدٌ

    

در آن روز هیچ کس نمی‌تواند مانند خدا انسان‌های بسیار بد و ستمگر را عذاب کند.

   

   

وَ لا یوثِقُ وَثاقَه و اَحَدٌ

   

و هیچ کس مانند خدا آن‌ها را زندانی نمی‌کند.

   

   

یا اَیَّتُهَا النَّفسُ المُطمَئِنَّةُ

   

(ولی خدا به بنده‌ی خویش می‌گوید : ) ای کسی که (با یاد من و ایمان و کار نیک) به آرامش رسیده‌ای.

   

   

اِرجِعى اِلىٰ رَبِّکِ راضِیَةً مَرضِیَّةً

   

به نزد پروردگارت بازگرد، در حالی که من و تو از هم راضی هستیم.

   

   

فَادخُلى فى عِبادى

   

پس به جمع بندگان خوب من وارد شو،

   

   

وَ ادخُلى جَنَّتى

   

و در بهشت من داخل شو.

   

   

   
   

*  «شَفع» و «وَتر» نام دو نماز پایانیِ نماز شب است.

[1] این آیه را با حدیثی که می‌گوید: دنیا مزرعه‌ی آخرت است، مقایسه کنید.

   

   

   

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

   

به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان

   

   

لا اُقسِمُ بِهٰذَا البَلَدِ

   

سوگند به این شهر (مقدّس، مکه)

   

   

وَ اَنتَ حِلٌّ بِهٰذَا البَلَدِ

   

شهری که تو در آن ساکنی

    

   

وَ والِدٍ وَ ما وَلَدَ

   

و سوگند به پدر و فرزندش (حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل علیهما ‌السلام)

   

   

لَقَد خَلَقنَا الاِنسانَ فى کَبَدٍ

   

قطعاً انسان را در رنج و سختی خلق کردیم.

   

    

اَیَحسَبُ اَن لَن یَقدِرَ عَلَیهِ اَحَدٌ

   

آیا او گمان می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند بر غلبه کند؟

   

   

یَقولُ اَهلَکتُ مالًا لُبَدًا

   

(درباره انفاقش) می‌گوید مال زیادی را هلاک کرده‌ام.

   

    

اَیَحسَبُ اَن لَم یَرَه و اَحَدٌ

    

آیا گمان می‌کند کسی مراقب او نبوده است؟ (که منت می‌گذارد و مالی را که انفاق کرده زیاد به حساب می‌آورد؟)

   

   

اَلَم نَجعَل لَه و عَینَینِ

   

مگر نه این که برای او دو چشم قرار دادیم؟

   

   

وَ لِسانًا وَ شَفَتَینِ

   

و یک زبان و دو لب؟

   

    

وَ هَدَیناهُ النَّجدَینِ

   

و دو راه مشخص (خیر و شر) را به او نشان دادیم؟

   

   

فَلَا اقتَحَمَ العَقَبَةَ

   

ولی او از آن گردنه‌ی مهم عبور نکرد

   

    

وَ ما اَدراکَ مَا العَقَبَةُ

    

و تو که نمی‌دانی آن گردنه‌ی مهم چیست.

   

   

فَکُّ رَقَبَةٍ

   

آزاد کردن یک برده‌

   

    

اَو اِطعامٌ فى یَومٍ ذى مَسغَبَةٍ

    

یا طعام دادن به بینوایان در روز قحطی،

    

    

یَتیمًا ذا مَقرَبَةٍ

    

به یتیمی خویشاوند

    

    

اَو مِسکینًا ذا مَترَبَةٍ

   

یا مستمندی خاک‌نشین

    

   

ثُمَّ کانَ مِنَ الَّذینَ آمَنوا

   

و علاوه بر این (باید) جزء کسانی باشد که ایمان آوردند

   

   

وَ تَواصَوا بِالصَّبرِ

    

و یکدیگر را به صبر سفارش کردند

   

   

وَ تَواصَوا بِالمَرحَمَةِ

   

و یکدیگر را به مهربانی سفارش کردند

   

   

اُولٰئِکَ اَصحابُ المَیمَنَةِ

   

آن‌ها اهل سعادت و خوشبختی هستند.

   

   

وَ الَّذینَ کَفَروا بِآیاتِنا

   

و کسانی که نسبت به آیات ما کافر شدند (و آن‌ها را قبول نکردند).

    

   

هُم اَصحابُ المَشاَمَةِ

    

اهل بدبختی هستند.

   

    

عَلَیهِم نارٌ مُؤصَدَةٌ

   

آتشی سرپوشیده آن‌ها را فرا گرفته است (که هیچ راه فراری ندارند).

   

   

     

 

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

  

به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان

   

  

وَ الشَّمسِ وَ ضُحاها

   

سوگند به خورشید و روشنایی آن

   

   

وَ القَمَرِ اِذا تَلاها

   

و سوگند به ماه هنگامی که بعد از آن پیدا می‌شود

   

   

وَ النَّهارِ اِذا جَلّاها

   

و سوگند به روز هنگامی که زمین را روشن سازد

   

   

وَ اللَیلِ اِذا یَغشاها

   

و سوگند به شب در آن هنگام که زمین را بپوشاند

   

   

وَ السَّماءِ وَ ما بَناها

   

و سوگند به آسمان و کسی که آن را بنا کرد.

   

   

وَ الاَرضِ وَ ما طَحاها

   

و سوگند به زمین و کسی که آن را پهن ساخت.

   

   

وَ نَفسٍ وَ ما سَواها

   

و سوگند به جان آدمی و آن کس که آن را (آفرید و) منظم ساخت

   

   

فَاَلهَمَها فُجورَها وَ تَقواها

   

سپس تشخیص گناه و تقوا را به او آموخت.

  

   

قَد اَفلَحَ مَن زَکّاها

   

(به همه‌ی اینها سوگند که) قطعاً هر کس خودسازی کرد و راه پاکی را در پیش گرفت (و از  کارهای زشت دوری کرد) رستگار شد.

   

   

وَ قَد خابَ مَن دَسّاها

   

و هر کس نفس خود را (با گناه) آلوده ساخت، زیان کرد.

   

   

کَذَّبَت ثَمودُ بِطَغواها

   

(قوم) ثمود از روی سرکشی نفس پیامبرشان را دروغگو حساب کردند.

   

   

اِذِ انبَعَثَ اَشقاها

   

آنگاه که بدبخت‌ترین آن‌ها به‌پا خاست.

   

   

فَقالَ لَهُم رَسولُ اللهِ

   

پس پیامبر خدا (حضرت صالح) به آن‌ها گفت :

    

    

ناقَةَ اللهِ وَ سُقیاها

   

به شتر خدا* و (نوبت) آب خوردنش احترام بگذارید

   

   

فَکَذَّبوهُ فَعَقَروها

   

ولی آن‌ها پیامبرشان را دروغگو حساب کردند و شتر را کشتند.

   

   

فَدَمدَمَ عَلَیهِم رَبُّهُم بِذَنبِهِم

   

بنابراین پروردگارشان به خاطر گناهشان هلاکشان کرد

   

   

فَسَواها

   

و (شهرشان را) با خاک یکسان نمود.

   

   

وَ لا یَخافُ عُقباها

   

و او هرگز از نتیجه‌ی این کار (یعنی مجازات ستمکاران) ترسی ندارد.

   

   

   

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

  

   به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان

    

  

وَ اللَیلِ اِذا یَغشىٰ

          

قسم به شب در آن هنگام که (جهان را) بپوشاند.

  

  

وَ النَّهارِ اِذا تَجَلّىٰ

    

   و قسم به روز هنگامی که نمایان شود.

  

  

وَ ما خَلَقَ الذَّکَرَ وَ الاُنثىٰ

  

و سوگند به آن کسی که نر و ماده را آفرید.

  

   

اِنَّ سَعیَکُم لَشَتّىٰ

   

که سعی و تلاش شما پراکنده است (و هر کس به راهی می‌رود).

  

  

فَاَمّا مَن اَعطىٰ وَ اتَّقىٰ

   

اما آن کس که (در راه خدا) مالش را ببخشد و تقوا داشته باشد،

  

  

وَ صَدَّقَ بِالحُسنىٰ

   

و قبول کند که پاداش نیکوی الهی حقیقت دارد،

  

   

فَسَنُیَسِّرُه و لِلیُسرىٰ

  

به‌زودی ما او را در مسیری آسان قرار می‌دهیم.

  

 

وَ اَمّا مَن بَخِلَ وَ استَغنىٰ

  

امّا آن کس که بُخل ورزد (و از بخشش در راه خدا خودداری کند) و احساس کند که به خدا    نیازی ندارد،

  

   

وَ کَذَّبَ بِالحُسنىٰ

  

و پاداش نیک الهی را قبول نداشته باشد،

    

    

فَسَنُیَسِّرُه و لِلعُسرىٰ

  

به‌زودی او را در مسیری دشوار قرار می‌دهیم.

  

  

وَ ما یُغنى عَنهُ مالُه و اِذا تَرَدّىٰ

  

 و در آن هنگام که (در جهنم) سقوط می‌کند، مالش (که در راه خدا نبخشیده) فایده‌ای به حال او ندارد.

    

    

اِنَّ عَلَینا لَلهُدىٰ

  

قطعاً هدایت برعهده‌ی ماست.

  

  

وَ اِنَّ لَنا لَلآخِرَةَ وَ الاولىٰ

  

و آخرت و دنیا هم متعلق به ماست.

 

 

فَاَنذَرتُکُم نارًا تَلَظّىٰ

 

پس به شما در مورد آتشی که زبانه می‌کشد اعلام خطر می‌کنم.

 

 

لا یَصلاها اِلَّا الاَشقىٰ

  

کسی جز بدبخت‌ترین (مردم) وارد آن نمی‌شود.

  

 

اَلَّذى کَذَّبَ وَ تَوَلّىٰ

  

همان کس که آیات خدا را دروغ حساب کرد و به آن‌ها پشت نمود.

  

  

وَ سَیُجَنَّبُهَا الاَتقىٰ

 

و به زودی باتقواترین مردم از آن آتش دور و برکنار خواهد بود.

    

    

اَلَّذى یُؤتى مالَه و یَتَزَکّىٰ

    

همان کس که مال خود را در راه خدا می‌بخشد تا پاک شود

  

  

وَ ما لِاَحَدٍ عِندَه و مِن نِعمَةٍ تُجزىٰ

  

در حالی که آن شخص، بدهکار کسی نیست تا بخواهد (با انفاق، بدهیش را) جبران کند.

  

  

اِلَّا ابتِغاءَ وَجهِ رَبِّهِ الاَعلىٰ

     

بلکه تنها هدفش این است که خدای بلند مرتبه را از خود راضی کند.

    

    

وَ لَسَوفَ یَرضىٰ

 

و به‌زودی (به وسیله‌ی پاداش الهی) ‌راضی و خشنود می‌شود.

  

  

  

  

 

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

 

به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان 

  

   

وَ الضُّحىٰ

  

سوگند به روشنایی روز،

  

  

وَ اللَیلِ اِذا سَجىٰ

 

    و سوگند به شب آن زمان که آرام گیرد،

 

  

ما وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَ ما قَلىٰ

  

که پروردگارت نه تو را رها کرده است و نه دوستیش را با تو قطع کرده است.

  

  

وَ لَلآخِرَةُ خَیرٌ لَکَ مِنَ الاولىٰ

  

و قطعاً آخرت برای تو از دنیا بهتر است.

  

  

وَ لَسَوفَ یُعطیکَ رَبُّکَ فَتَرضىٰ

  

به‌زودی پروردگارت آن‌قدر به تو ببخشد تا خشنود شوی.

  

  

اَلَم یَجِدکَ یَتیمًا فَآوىٰ

  

گر نه اینکه دید که تو یتیمی و به تو پناه داد؟

  

  

وَ وَجَدَکَ ضالًّا فَهَدىٰ

  

دید که گمشده هستی و راه درست را به تو نشان داد.

 

  

وَ وَجَدَکَ عائِلًا فَاَغنىٰ

  

دید که تو نیازمندی و بی‌نیازت کرد.

  

  

فَاَمَّا الیَتیمَ فَلا تَقهَر

  

حالا که این طور است، یتیم را خوار نساز (و با او خشونت نکن).

  

  

وَ اَمَّا السّائِلَ فَلا تَنهَر

  

کسی را که از تو درخواستی دارد از خود نران و دور نکن.

  

  

وَ اَمّا بِنِعمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّث

  

از نعمت پروردگارت سخن بگوی.

     

( در کارها و سخنانت نشان بده که همه‌ی نعمت‌ها از طرف خداست).

  

  

  

 

  

 

  

  

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

  

به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان

  

  

اَلَم نَشرَح لَکَ صَدرَکَ

  

مگر نه اینکه صبر و حوصله‌ی تو را در مقابل مشکلات، زیاد کردیم؟

  

 

وَ وَضَعنا عَنکَ وِزرَکَ

  

و بار سنگین تو را از دوشت برداشتیم؟  [1]

  

   

اَلَّذى اَنقَضَ ظَهرَکَ

   

همان باری که بر پشت تو سنگینی می‌کرد،

   

    

وَ رَفَعنا لَکَ ذِکرَکَ

   

و یاد و آوازه‌ات را برایت بلند ساختیم.

  

    

فَاِنَّ مَعَ العُسرِ یُسرًا

   

پس قطعاً با هر سختی، آسانی است،

      

  

اِنَّ مَعَ العُسرِ یُسرًا

  

آری مسلماً با هر سختی، آسانی است.

   

    

فَاِذا فَرَغتَ فَانصَب

     

پس هنگامی که کار مهمی را تمام می‌کنی به کار مهم دیگری مشغول شو.

  

  

وَ اِلىٰ رَبِّکَ فَارغَب

  

و به‌سوی پروردگارت توجه کن.

  

  

  



[1] به نظر شما خدا جه بار سنگینی را از دوش پیامبر برداشته است ؟

  

  

  

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

  

 به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان  
    

    

وَ التّینِ وَ الزَّیتونِ

  

سوگند به انجیر و زیتون

  

 

وَ طورِ سینینَ

  

و سوگند به کوه طور که  در سرزمین سیناست.

  

  

وَ هٰذَا البَلَدِ الاَمینِ

  

و سوگند به این شهر امن و امان (یعنی مکه)

  

  

لَقَد خَلَقنَا الاِنسانَ فى اَحسَنِ تَقویمٍ

  

که به‌راستی انسان را در بهترین ترکیب آفریدیم.

  

  

ثُمَّ رَدَدناهُ اَسفَلَ سافِلینَ

  

سپس او را (به خاطر کُفرش) به پایین‌ترین مرحله بازگرداندیم،

  

  

اِلَّا الَّذینَ آمَنوا

  

به‌جز کسانی که ایمان آورده

  

  

وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ

  

و کارهای شایسته انجام دادند

  

  

فَلَهُم اَجرٌ غَیرُ مَمنونٍ

  

که خدا برایشان پاداشی بی‌منت در نظر گرفته است.

  

  

فَما یُکَذِّبُکَ بَعدُ بِالدّینِ

  

پس (ای انسان)، چه چیز باعث می‌شود که تو بعد از این (همه دلائل روشن) باز هم روز قیامت را دروغ حساب کنی؟

  

  

اَلَیسَ اللهُ بِاَحکَمِ الحاکِمینَ

  

مگر نه این‌که خداوند بهترین داور جهان است؟

  

  

  

    

    

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

 

 به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان   

   

  

اِقرَأ بِاسمِ رَبِّکَ الَّذى خَلَقَ

بخوان به نام پروردگارت که (جهان را) آفرید.

   

    

خَلَقَ الاِنسانَ مِن عَلَقٍ

  

همان کس که انسان را از خونی لخته‌ و بسته‌شده آفرید.

 

     

اِقرَأ وَ رَبُّکَ الاَکرَمُ

  

بخوان که پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است.

  

  

اِلَّذى عَلَّمَ بِالقَلَمِ

  

همان کسی که (دانش را) به‌وسیله‌ی قلم (به انسان) آموخت.

 

  

عَلَّمَ الاِنسانَ ما لَم یَعلَم

  

او به انسان آن‌چه را نمی‌دانست یاد داد.

  

  

کَلّا

  

چنین نیست (که شما می‌پندارید)،

  

 

اِنَّ الاِنسانَ لَیَطغىٰ

 

انسان ناسپاس است و طغیان می‌کند.

  

  

اَن رَآهُ استَغنىٰ

  

به‌ویژه وقتی خود را از مال دنیا بی‌نیاز ببیند.

  

  

اِنَّ اِلىٰ رَبِّکَ الرُّجعىٰ

  

قطعاً بازگشت (همه) به‌سوی پروردگارت می‌باشد.

  

  

اَرَاَیتَ الَّذى یَنهىٰ -  عَبدًا اِذا صَلّىٰ

  

(ای پیامبر) آیا دیده‌ای آن کس را که از نماز یک بنده‌ی خدا جلوگیری می‌کند؟

  

  

اَرَاَیتَ اِن کانَ عَلَى الهُدىٰ

   

آیا حساب کرده‌ای که اگر آن بنده در راه هدایت باشد

   

  

اَو اَمَرَ بِالتَّقوىٰ

  

یا (مردم را) به تقوا * فرمان دهد،

(در این صورت کافری که آن بنده‌ی خوب خدا را آزار می‌دهد چقدر باید تنبیه و مجازات شود؟)

    

    

اَرَاَیتَ اِن کَذَّبَ وَ تَوَلّىٰ

  

آیا این شخص که حق را دروغ حساب کرد و از آن رویگردان شد،

  

  

اَلَم یَعلَم بِاَنَّ اللهَ یَرىٰ

 

نمی‌داند که قطعاً خدا (همه‌ی کارهایش را) می‌بیند؟

  

  

کَلّا

  

چنین نیست (که او می‌پندارد).

  

  

لَئِن لَم یَنتَهِ لَنَسفَعًا بِالنّاصِیَةِ

  

اگر او دست از کار زشت خود برندارد، موی پیشانیش را گرفته و به‌سوی عذاب می‌کشانیمش.

  

  

ناصِیَةٍ کاذِبَةٍ خاطِئَةٍ

  

موی پیشانی آن دروغگوی خطاکار را.

  

  

فَلیَدعُ نادِیَه و

  

پس او هر کس از دوستانش را می‌خواهد صدا بزند تا یاریش کند.

  

  

سَنَدعُ الزَّبانِیَةَ

  

ما هم به‌زودی مأموران دوزخ را صدا می‌زنیم (تا او را به دوزخ بیندازند)

  

  

کَلّا

  

چنان نیست (که آن طغیانگر می‌پندارد)،

  

  

لا تُطِعهُ وَ اسجُد وَ اقتَرِب

  

(ای پیامبر) هرگز از او اطاعت نکن و سجده کن و (به خدا) نزدیکی بجوی.

  

  

  



*  تقوا یعنی پرهیز از نافرمانی خدا.

   

 

  

  

  

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

 

به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان

  

  

اِنّا اَنزَلناهُ فى لَیلَةِ القَدرِ

  

قطعاً ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم.

  

  

وَ ما اَدراکَ ما لَیلَةُ القَدرِ

  

و تو که نمی‌دانی شب قدر چیست؟

  

  

لَیلَةُ القَدرِ خَیرٌ مِن اَلفِ شَهرٍ

  

شب قدر، بهتر از هزار ماه است

  

  

تَنَزَّلُ المَلائِکَةُ وَ الرّوحُ فیها

  

ملائکه و روح‌القدس در آن شب پایین می‌آیند

  

  

بِاِذنِ رَبِّهِم مِن کُلِّ اَمرٍ

 

با اجازه‌ی پروردگارشان برای انجام هر کاری

 

  

سَلامٌ هِىَ حَتّىٰ مَطلَعِ الفَجرِ

  

آن شب تا طلوع سپیده، سرشار از سلامت است.