آب‌میوه
این عنوان، براساس برخى روایات و گفته‌هاى مفسّران،
از «شَرابِک» (بقره/2، 259)،
«أعصِرُ خَمراً» (یوسف/12، 36)،
«وَفِیه یَعصِرون» (یوسف/12، 49) و
«تَتَّخِذُونَ مِنهُ سَکَراً» (نحل/16، 67)
استفاده شده است.
آموزش جامع قرآن کریم
مؤسسه فرهنگی قرآنی مشتاق
طبقه بندی موضوعی
-
قرآن کریم
(۲۷۴)-
گزیده قرآن کریم
(۲۷۴)-
پیام قرآنی
(۲۳۶) -
سوره های منتخب
(۱) -
جزء 30
(۳۷)
-
-
-
نهج البلاغه
(۲) -
صحیفه سجادیه
(۶) -
منتخب ادعیه و زیارات
(۲) -
کلام معصومین
(۲)-
نهج الفصاحه
(۲)
-
-
موضوعات دیگر
(۵۸)-
قرآن شناسی
(۴۱) -
مفاهیم قرآن کریم
(۱۵) -
مطالب علمی
(۲)
-
وجود حیات در دیگر ستارگان
قرآن
وَ مِنْ ءَایَتِهِ خَلْقُ السَّمَوَ تِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَثَّ فِیهِمَا مِن دَابَّةٍ
و از نشانه هاى [ قدرتِ ] اوست آفرینش آسمانها و زمین و آنچه از [ انواع ]جنبنده که در میان آن دو ، پراکنده است،
آبرومندى و بى‌آبرویى در آخرت:
براساس آیاتى دیگر، زندگى انسان در حیات پس از مرگ که بازتاب اعمال وى در این جهان است نیز با آبرومندى و بى‌آبرویى همراه است. صریح‌ترین و روشن‌ترین آیه در این زمینه،
آبرومندان:
در آیه 45 آل‌عمران/3
«إنّ اللّهَ یُبشِّرُک بکلِمة مِنه اسمُهُ المَسیحُ عیسَى‌ابنُ‌مریمَ وَجیهًا فى الدُّنیا والأخِرةِ
= خدا تو را به کلمه‌اى از جانب خود که نامش مسیح عیسى پسر مریم است، نوید مى‌دهد که در دنیا و آخرت آبرومند است».
به آبرومند بودن عیسى(علیه السلام)نزد خداوند در دنیا و آخرت تصریح شده است:
در آیه 69 احزاب /33
«یـأیُّها الَّذین ءَامَنوا لاتَکونوا کالّذینَ ءاذَوا موسى فَبَرّأهُ اللّهُ مِمّا قالوا و کانَ عِندَاللّهِ وَجیهًا
=اى مؤمنان! مانند کسانى مباشید که موسى را [با اتّهام خود]بیازردند؛ پس خدا او را از آنچه گفتند، مبّرا ساخت و او نزد خدا آبرومند بود».
معیار آبرومندى:
قرآن، ملاک‌هایى را براى آبرومندى و محبوبیّت معرّفى، و‌بر این نکته تأکید مى‌کند که انسان پیش و بیش از هر چیز باید در پى کسب منزلت نزد خداوند باشد و در این صورت است که خدا به صورت یک سنّت تغییرناپذیر به او محبوبیّت و منزلت والاى اجتماعى نیز خواهد بخشید:
«إِنَّ الَّذینَ ءَامَنوا و عَمِلوا الصّلِحتِ سَیَجعَلُ لَهمُ الرَّحمنُ وُدّاً
= آنان‌که ایمان آورند و کارهاى شایسته انجام دهند، خداى رحمت‌گستر، محبّت آنان را در دل مردم قرار خواهد داد».
(مریم/19،96)
آبرو
واژه آبرو، مرکّب از «آب» و «رو» (روى) به معناى اعتبار، حرمت، شرف، وجاهت، عِرض، و معادل عربى آن «ماءالوجه» است؛
امّا در روایات، بیش‌تر واژه «عِرض» براى این معنا به کار رفته و کاربرد آن از «ماءالوجه» بیش‌تر است. هیچ‌یک از این دو واژه، در قرآن نیامده است. «وجیه» به معناى آبرومند، فقط دوبار در قرآن‌کریم آمده است.
(آل‌عمران/3، 45؛احزاب/33،69)
الکافی عن محمّد بن عطیّة :جاءَ رَجُلٌ إلى أبی جَعفَرٍ علیه السلام مِن أهلِ الشّامِ مِن عُلَمائِهِم فَقالَ :
الکافى ( - به نقل از محمّد بن عطیّه - ) : مردى از عالمان شام ، نزد امام باقر علیه السلام آمد و گفت:
یا أبا جَعفَرٍ جِئتُ أسأَ لُکَ عَن مَسأَ لَةٍ قَد أعیَت عَلَیَّ أن أجِدَ أحَداً یُفَسِّرُها ،
اى ابو جعفر ! آمده ام تا از تو سؤالى را بپرسم که تا کنون ، کسى را نیافته ام که پاسخ آن را به من بدهد.
تشبیه وتمثیل به آب:
درچندآیه، حقایقى‌معنوى و غیر محسوس، به آب و برخى از آثار آن در طبیعت تشبیه شده است:
1. در
آیه 24 یونس/10
زندگى دنیا به آبى تشبیه شده که خدا از آسمان فرو مى‌فرستد وسبب رویش گیاهان‌گوناگون و سرسبزى و خرّمى شده، زمین به اوج زیبایى و آراستگى مى‌رسد و به اهل زمین، حالت اطمینانى دست مى‌دهد که قادرند از آن بهره گیرند؛ ولى پس از چندى، آن گیاهان به خشکى مى‌گراید و درو مى‌شود؛ به طورى که گویا دیروز خبرى از آن زیبایى نبوده است:
عنه علیه السلام ( مِن خُطبَةٍ لَهُ فی صِفَةِ السَّماءِ - ) :
امام على علیه السلام ( - از سخنان ایشان در وصف آسمان - ) :
ونَظَمَ بِلا تَعلیقٍ رَهَواتِ فُرَجِها ،
جاى هاى باز آسمانها را، بى آن که به جایى پیوسته باشد، منظّم ساخت
ولاحَمَ صُدوعَ انفِراجِها ،
و شکافهاى وسیع آن را به هم پیوست
منبع تأمین آب:
بیش از 29 آیه، آسمان را منبع نزول و تأمین آب مورد نیاز انسان و ساکنان روى زمین معرّفى کرده است:
«أَنزَل مِن‌السَّماء مَاءً»
(بقره/2، 22؛انعام/6، 99؛ رعد/13، 17 و...)
در این آیات و بسیارى از آیات دیگر، فرو فرستادن آب از آسمان با واژه‌هاى«أنزلنا» یا «نزّلنا» بیان شده است که واژه اخیر بر فراوانى نزول آب دلالت مى‌کند؛ ولى