سوره مبارکه نبا ء

  

 

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

   

به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان    

   

   

عَمَّ یَتَساءَلونَ

مردم راجع به چه چیز از یکدیگر می‌پرسند؟

  

  

عَنِ النَّبَاِ العَظیمِ

  

درباره‌ی آن خبر بزرگ[1]

  

  

اَلَّذى هُم فیهِ مُختَلِفونَ

  

همان خبری که درباره‌ی آن اختلاف نظر دارند (برخی آن را قبول ندارند و برخی در مورد آن شک دارند و برخی به آن ایمان دارند).

  

  

کَلّا

  

مسأله این طور نیست که آن‌ها فکر می‌کنند

 

  

سَیَعلَمونَ

  

به‌زودی خواهند دانست.

  

  

ثُمَّ کَلّا سَیَعلَمونَ

  

باز هم چنین نیست که خیال می‌کنند ، به‌زودی خواهند دانست.

  

  

اَلَم نَجعَلِ الاَرضَ مِهادًا

  

مگر نه این که، زمین را مانند گهواره، آرام ساختیم،

  

   

وَ الجِبالَ اَوتادًا

  

و کوه‌ها را همچون میخ‌هایی (محکم) در زمین قرار دادیم.

  

  

وَ خَلَقناکُم اَزواجًا

  

و شما را به‌صورت زن و مرد آفریدیم (تا نسل شما در زمین باقی بماند)

  

  

وَ جَعَلنا نَومَکُم سُباتًا

  

و خواب را برای استراحت و آسایش شما قرار دادیم،

  

  

وَ جَعَلنَا اللَیلَ لِباسًا

  

و شب را همچون پوششی برای شما قرار دادیم (تا در طول آن آرامش خود را بازیابید)

  

  

وَ جَعَلنَا النَّهارَ مَعاشًا

  

و روز را برای تلاش و کسب روزی قرار دادیم،

  

  

وَ بَنَینا فَوقَکُم سَبعًا شِدادًا

  

و بالای سرتان هفت آسمان را محکم و استوار ساختیم،

  

  

وَ جَعَلنا سِراجًا وَهّاجًا

  

و خورشید را همچون چراغی نورانی قرار دادیم،

  

  

وَ اَنزَلنا مِنَ المُعصِراتِ ماءً ثَجّاجًا

  

و از ابرهای فشرده، باران فرو فرستادیم،

  

  

لِنُخرِجَ بِه‌ى حَبًّا وَ نَباتًا

  

تا به وسیله‌ی آن (از زمین) دانه و گیاه بیرون بیاوریم

  

  

وَ جَنّاتٍ اَلفافًا

  

و باغ‌های پردرخت و انبوه درست کنیم.

  

  

اِنَّ یَومَ الفَصلِ کانَ میقاتًا

  

قطعاً روز جدایی (نیکوکاران از بدکاران) وعده‌گاه همه‌ی مردم است.

(پایان زمان تعیین‌شده برای این جهان است.)

  

 

یَومَ یُنفَخُ فِى الصّورِ

  

روزی که در شیپور مخصوص دمیده می‌شود

  

  

فَتَأتونَ اَفواجًا

و شما گروه‌گروه (زنده می‌شوید و به صحنه‌ی قیامت) می‌آیید.

  

 

وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَکانَت اَبوابًا

  

و (در آن روز) دروازه‌های آسمان (به روی مردم) باز می‌شود.

  

  

وَ سُیِّرَتِ الجِبالُ

  

و کوه‌ها به حرکت درآیند (و درهم کوبیده شوند)

  

  

فَکانَت سَرابًا

  

و مثل سراب*می‌شوند (یعنی نابود می‌شوند).

  

  

اِنَّ جَهَنَّمَ کانَت مِرصادًا

  

قطعاً جهنم در کمین است (و منتظر بدکاران است).

  

  

لِلطّاغینَ مَآبًا

  

محل بازگشت سرکشان و طغیانگران*می‌باشد.

  

  

لابِثینَ فیها اَحقابًا

 

آن‌ها مدت‌های طولانی در آن جا می‌مانند.

  

  

لا یَذوقونَ فیها بَردًا وَ لا شَرابًا

   

در آن جا نه هیچ (نسیم) خنکی به آن‌ها می‌رسد نه نوشیدنی گوارایی

  

  

اِلّا حَمیمًا وَ غَسّاقًا

  

(چیزی برای نوشیدن ندارند)جز آبی جوشان و مایعی بدمزه و بدبو

  

  

جَزاءً وِفاقًا

 

این مجازاتی است متناسب (با کارهای زشت آن‌ها).

  

  

اِنَّهُم کانوا لا یَرجونَ حِسابًا

  

زیرا آن‌ها به روز حساب و کتاب (روز قیامت) هیچ اعتنایی نداشتند.

  

  

وَ کَذَّبوا بِآیاتِنا کِذّابًا

  

و آیات ما را به شدت دروغ حساب می‌کردند.

  

 

وَ کُلَّ شَىءٍ اَحصَیناهُ کِتابًا

  

و ما همه چیز را (و همه کارهای آن‌ها را) ثبت کرده‌ایم.

  

  

فَذوقوا فَلَن نَزیدَکُم اِلّا عَذابًا

  

پس بچشید که پی در پی عذاب شما زیادتر خواهد شد.

  

  

اِنَّ لِلمُتَّقینَ مَفازًا

  

انسان‌های باتقوا حتماً رستگار می‌شوند.

  

  

حَدائِقَ وَ اَعنابًا

  

در بهشت، باغ‌هایی سرسبز و انواع انگور خواهند داشت،

  

  

وَ کَواعِبَ اَترابًا

  

و همسرانی زیبا و خوش‌اندام

  

   

وَ کَأسًا دِهاقًا

  

و ظرفی پر از نوشیدنی گوارا.

  

  

لا یَسمَعونَ فیها لَغوًا وَ لا کِذّابًا

  

در آن جا هیچ سخن بیهوده و یا دروغی به گوششان نمی‌خورد.

  

  

جَزاءً مِن رَبِّکَ عَطاءً حِسابًا

   

این پاداشی است از پروردگارت و بخششی حساب شده است (که در برابر کارهای نیکو به آن‌ها می‌دهد).

  

  

رَبِّ السَّماواتِ وَ الاَرضِ وَ ما بَینَهُمَا الرَّحمٰنِ

  

(اوست) پروردگار بخشنده آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آن‌هاست،

  

   

لا یَملِکونَ مِنهُ خِطابًا

  

کسی نمی‌تواند در برابرش سخن بگوید (و در کار او دخالت کند).

  

  

یَومَ یَقومُ الرّوحُ وَ المَلائِکَةُ صَفًّا

  

روزی که روح*و ملائکه به صف می‌ایستند

  

   

لا یَتَکَلَّمونَ -

  

و (هیچ کدام) سخن نگویند

  

  

اِلّا مَن اَذِنَ لَهُ الرَّحمٰنُ

  

مگر کسی که خدای بخشنده به او اجازه دهد

  

  

وَ قالَ صَوابًا

  

وسخن درست بگوید.

    

  

ذٰلِکَ الیَومُ الحَقُّ

  

این است آن روز حق (که حتماً می‌آید).

  

  

فَمَن شاءَ اتَّخَذَ اِلىٰ رَبِّه‌ى مَآبًا

  

پس هر کسی که می‌خواهد، (تا دیرنشده) راه بازگشتی به سوی پروردگار خویش انتخاب کند.

  

  

اِنّا اَنذَرناکُم عَذابًا قَریبًا

  

به راستی ما شما را از عذابی نزدیک ترساندیم (و هشدار دادیم).

 

  

یَومَ یَنظُرُ المَرءُ ما قَدَّمَت یَداهُ

  

روزی که انسان کارهایی را که (در دنیا) انجام داده می‌بیند.

  

  

وَ یَقولُ الکافِرُ یا لَیتَنى کُنتُ تُرابًا

  

و شخص کافر می‌گوید : ای کاش من خاک بودم (تا گرفتار عذاب جهنم نمی‌شدم).

 

  

 

---

[1] شما می‌توانید تحقیق کنید که کدام خبر بزرگ در این آیه مورد نظر است.

* سراب : جایی در بیابان یا وسط جاده که در اثر تابش و روشنایی آفتاب از دور مثل آب به نظر می‌آید.

* طغیانگران : کسانی که از فرمان خدا سرپیچی می‌کنند.

*  روح : در این‌جا منظور از روح، روح‌القُدُس یا جبرئیل است که از بزرگترین فرشتگان بزرگ خدا می‌باشد و قرآن را برای حضرت محمّد (ص) آورده است.

سوره مبارکه نازعات

  

 

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

  

به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان 

  

  

وَ النّازِعاتِ غَرقًا

  

سوگند به فرشتگانی که به سختی جان (کافران) را می‌گیرند.

  

 

وَ النّاشِطاتِ نَشطًا

  

و فرشتگانی که جان (مؤمنان) را به آسانی می‌گیرند.

  

  

وَ السّابِحاتِ سَبحًا

  

و فرشتگانی که شناورند (و در اجرای فرمان الهی با سرعت حرکت می‌کنند).

  

  

فَالسّابِقاتِ سَبقًا

  

پس سوگند به فرشتگانی که ( برای انجام دستور خدا) از یکدیگر پیشی می‌گیرند (جلو می‌زنند).

  

  

فَالمُدَبِّراتِ اَمرًا

 

پس سوگند به فرشتگانی که برای کارها برنامه‌ریزی می‌کنند.

(به همه اینها سوگند که شما در روز قیامت برانگیخته خواهید شد.)

  

  

یَومَ تَرجُفُ الرّاجِفَةُ

  

روزی که لرزش شدیدی همه چیز را به لرزه درمی‌آورد.

  

   

تَتبَعُهَا الرّادِفَةُ

  

آنگاه لرزشی دیگر به دنبال آن خواهد آمد.

  

   

قُلوبٌ یَومَئِذٍ واجِفَةٌ

  

دل‌های برخی افراد در آن روز شدیداً نگران است.

  

   

اَبصارُها خاشِعَةٌ

  

و چشمان آنان از ترس، پایین افتاده است (سرافکنده هستند).

  

  

یَقولونَ اَئِنّا لَمَردودونَ فِى الحافِرَةِ

  

آن‌ها (در دنیا) می‌گفتند : آیا ما (پس از مرگ) دوباره به حال اول برمی‌گردیم (و زنده می‌شویم)؟

  

   

اَئِذا کُنّا عِظامًا نَخِرَةً

  

آیا هنگامی که به استخوان‌هایی پوسیده تبدیل شدیم (ممکن است دوباره زنده شویم)؟!

  

  

قالوا تِلکَ اِذًا کَرَّةٌ خاسِرَةٌ

  

آن‌ها (با تمسخر) گفتند : اگر قیامتی در کار باشد قطعاً به ضرر ما خواهد بود.

  

  

فَاِنَّما هِىَ زَجرَةٌ واحِدَةٌ

  

ولی (بدانید) که این بازگشت (برای خدا سخت نیست و) تنها با یک صدای هولناک خواهد بود.

  

  

فَاِذا هُم بِالسّاهِرَةِ

  

که ناگهان همه‌ی مردم در صحرای قیامت حاضر خواهند شد.

  

  

هَل اَتاکَ حَدیثُ موسىٰ

  

آیا داستان حضرت موسی را شنیده‌ای؟

  

  

اِذ ناداهُ رَبُّه و بِالوادِ المُقَدَّسِ طُوًى

  

آنگاه که خداوند در سرزمین مقدس « طُویٰ» او را ندا داد.

  

   

اِذهَب اِلىٰ فِرعَونَ اِنَّه و طَغىٰ

   

و فرمود به سراغ فرعون برو زیرا او نافرمانی کرده است.

  

  

فَقُل هَل لَکَ اِلىٰ اَن تَزَکّىٰ

  

به او بگو : آیا می‌خواهی از بدی و ستم، پاک شوی؟

  

  

وَ اَهدِیَکَ اِلىٰ رَبِّکَ فَتَخشىٰ

  

و تو را به راه خدا راهنمایی کنم تا از نافرمانی او بترسی (و از کارهای زشت دست برداری).

  

  

فَاَراهُ الآیَةَ الکُبرىٰ

  

(حضرت موسی به نزد فرعون رفت) و معجزه‌ی بزرگ را به او نشان داد.

  

   

فَکَذَّبَ وَ عَصىٰ

  

ولی فرعون قبول نکرد و از فرمان خدا سرپیچی کرد.

  

  

ثُمَّ اَدبَرَ یَسعىٰ

  

او به سخنان موسی توجه نکرد و علیه او دست به کار شد.

  

  

فَحَشَرَ فَنادىٰ

  

و مردم را جمع کرد و با صدای بلند در میان آن‌ها صحبت کرد.

  

  

فَقالَ اَنَا رَبُّکُمُ الاَعلىٰ

  

و گفت : من خدای بزرگ شما هستم.

  

  

فَاَخَذَه و اللهُ نَکالَ الآخِرَةِ وَ الاولىٰ

  

بنابراین، خدا فرعون را به عذاب دنیا و آخرت گرفتار کرد.

  

  

اِنَّ فى ذٰلِکَ لَعِبرَةً لِمَن یَخشىٰ

  

هر کس که به بزرگی مقام خدا توجه دارد، از این ماجرا عبرت می‌گیرد.

  

  

اَ اَنتُم اَشَدُّ خَلقًا اَمِ السَّماءُ

  

آیا آفرینش شما انسان‌ها مهم‌تر است یا آفرینش آسمان؟

   

    

بَناها

   

که خدا آن را ساخت.

  

  

رَفَعَ سَمکَها فَسَواها

   

و آن را برافراشت و به‌آن شکلی منظم بخشید،

   

   

وَ اَغطَشَ لَیلَها

  

و شبش را تاریک ساخت

  

  

وَ اَخرَجَ ضُحاها

  

و روزش را روشن نمود.

  

  

وَ الاَرضَ بَعدَ ذٰلِکَ دَحاها

  

و بعد از آن زمین را پهن و گسترده کرد.[1]

  

  

اَخرَجَ مِنها ماءَها وَ مَرعاها

  

و از زمین آب و علف‌زار بیرون آورد،

    

  

وَ الجِبالَ اَرساها

  

و کوه‌ها را محکم و ثابت گردانید،

     

  

مَتاعًا لَکُم وَ لِاَنعامِکُم

  

تا شما و چهارپایانتان بتوانید از این نعمت‌ها استفاده کنید.

  

  

فَاِذا جاءَتِ الطّامَّةُ الکُبرىٰ

  

پس وقتی حادثه‌ی بزرگ قیامت اتفاق می‌افتد،

  

  

یَومَ یَتَذَکَّرُ الاِنسانُ ما سَعىٰ

  

در آن روز انسان یادش می‌آید که در دنیا چه تلاش‌هایی کرده است.

  

  

وَ بُرِّزَتِ الجَحیمُ لِمَن یَرىٰ

   

و جهنم برای هر بیننده‌ای آشکار می‌شود.

  

  

فَاَمّا مَن طَغىٰ

  

(در آن روز) هر کس که از فرمان خدا سرپیچی کرده است،

   

  

وَ آثَرَ الحَیاةَ الدُّنیا

  

و (بدون توجه به روز قیامت)، بیش‌تر به دنبال زندگی دنیا بوده است،

  

  

فَاِنَّ الجَحیمَ هِىَ المَأوىٰ

  

حتماً جهنم جایگاه اوست.

  

  

وَ اَمّا مَن خافَ مَقامَ رَبِّه‌ى

  

ولی کسی که به عظمت و بزرگی خدا توجه کرده است

  

  

وَ نَهَى النَّفسَ عَنِ الهَوىٰ

  

و خود را از هوس‌ها و کارهای زشت دور نگاه داشته است

  

    

فَاِنَّ الجَنَّةَ هِىَ المَأوىٰ

  

حتماً بهشت جایگاه اوست.

     

 

یَساَلونَکَ عَنِ السّاعَةِ

  

(ای پیامبر) از تو درباره‌ی قیامت می‌پرسند

  

  

اَیّانَ مُرساها

 

که در چه زمانی برپا می‌شود؟

  

  

فیمَ اَنتَ مِن ذِکراها

  

تو چه می‌دانی که زمان قیامت چه هنگامی است؟

  

 

اِلىٰ رَبِّکَ مُنتَهاها

  

زمان آن را فقط خدای تو می‌داند؛

  

  

اِنَّما اَنتَ مُنذِرُ مَن یَخشاها

  

کار تو فقط هشدار دادن به کسانی است که از قیامت می‌ترسند.

  

  

کَاَنَّهُم یَومَ یَرَونَها

  

روزی که مردم (زنده شده و) در صحنه‌ی قیامت حاضر می‌شوند.

  

  

لَم یَلبَثوا اِلّا عَشِیَّةً اَو ضُحاها

  

آن‌ها در آن هنگام خیال می‌کنند فقط یک شب یا یک روز در دنیا بوده‌اند.

  

   

 

---

[1] شما می‌توانید تحقیق کنید که چگونه ممکن است زمین گرد و کروی شکل باشد ولی مسطح و تخت به نظر برسد.

سوره مبارکه عبس

  

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

  

به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان

  

  

عَبَسَ وَ تَوَلّىٰ

  

چهره درهم کشید و روی گردانید.*

  

  

اَن جاءَهُ الاَعمىٰ

   

از این که نابینایی به سراغ او آمده بود.

  

  

وَ ما یُدریکَ لَعَلَّه و یَزَّکّىٰ

     

و تو چه می‌دانی شاید او (به خاطر آنچه می‌شنود) راه پاکی و تقوا در پیش بگیرد.

  

  

اَو یَذَّکَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّکرىٰ

  

یا پند بگیرد و این تذکر به حالش مفید باشد.

  

  

اَمّا مَنِ استَغنىٰ

  

اما آن کس که خود را بی‌نیاز می‌پندارد.

  

  

فَاَنتَ لَه و تَصَدّىٰ

  

تو به او توجه می‌کنی.

  

  

وَ ما عَلَیکَ اَلّا یَزَّکّىٰ

   

با این که اگر پاک نگردد، تو مسئولیتی نداری.

  

  

وَ اَمّا مَن جاءَکَ یَسعىٰ

  

امّا آن کسی که شتابان به سوی تو آمد.

  

  

وَ هُوَ یَخشىٰ

   

در حالی که (از خدا) می‌ترسید.

    

    

فَاَنتَ عَنهُ تَلَهّىٰ

 

پس تو از او غافل می‌شوی.

  

  

کَلّا

  

هرگز چنین نیست که آن‌ها می‌پندارند. ،

  

  

اِنَّها تَذکِرَةٌ

  

این قرآن تذکر و یادآوری است

  

  

فَمَن شاءَ ذَکَرَه و

  

هر کس بخواهد از آن پند می‌گیرد.

  

  

فى صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ

  

(آیات قرآن) در دفترهایی بسیار ارزشمند جای دارد.

  

  

مَرفوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ

  

(دفترهایی) بلند مرتبه و پاکیزه (به دور از عیب و دروغ).

  

  

بِاَیدى سَفَرَةٍ

  

با دست فرستادگان و فرشتگانی به سوی پیامبر فرستاده شده -

  

  

کِرامٍ بَرَرَةٍ

  

که بزرگوار و نیکوکار هستند.

  

  

قُتِلَ الاِنسانُ ما اَکفَرَه و 

  

مرگ بر انسان (کافر) که چه ناسپاس است.

    

    

مِن اَىِّ شَىءٍ خَلَقَه و

  

(خداوند) او را از چه چیزی آفریده است؟

  

    

مِن نُطفَةٍ خَلَقَه و فَقَدَّرَه و

  

او را از نطفه‌ای خلق کرد و سپس به اندازه‌ی مناسب او را آفرید.

  

  

ثُمَّ السَّبیلَ یَسَّرَه و

  

سپس راه ایمان و اطاعت از خدا را برایش آسان ساخت.

  

  

ثُمَّ اَماتَه و فَاَقبَرَه و

  

سپس جان او را گرفت و در قبر واردش نمود.

   

   

ثُمَّ اِذا شاءَ اَنشَرَه و

   

سپس هرگاه بخواهد او را زنده می‌کند.

    

     

کَلّا

  

چنین نیست که انسان می‌پندارد.

  

  

لَمّا یَقضِ ما اَمَرَه و

  

او هنوز آنچه را خدا فرمان داده اطاعت نکرده است.

  

  

فَلیَنظُرِ الاِنسانُ اِلىٰ طَعامِه‌ى

  

انسان باید در غذایش دقت کند (و به مراحل تهیه‌ی غذا توجه نماید)،

  

   

اَنّا صَبَبنَا الماءَ صَبًّا

   

که ما از آسمان، آب (باران) فراوان فرستادیم،

   

  

ثُمَّ شَقَقنَا الاَرضَ شَقًّا

   

و زمین را به خوبی شکافتیم (و برای کشاورزی آماده کردیم)،

   

   

فَاَنبَتنا فیها حَبًّا

  

و دانه‌های گیاهان را در آن رویاندیم،

  

  

وَ عِنَبًا وَ قَضبًا

  

و انگور و سبزی.

  

  

وَ زَیتونًا وَ نَخلًا

  

و زیتون و درخت خرما.

   

  

وَ حَدائِقَ غُلبًا

  

و باغ‌های پردرخت.

  

   

وَ فاکِهَةً وَ اَبًّا

  

و انواع میوه و همچنین علف را رویاندیم؛

  

  

مَتاعًا لَکُم وَ لِاَنعامِکُم

  

تا شما و چهارپایانتان از این نعمت‌ها استفاده کنید.

  

  

فَاِذا جاءَتِ الصّاخَّةُ

   

هنگامی که آن صدای ترسناک (قیامت) بیاید.

  

  

یَومَ یَفِرُّ المَرءُ مِن اَخیهِ

   

روزی که انسان از برادرش فرار می‌کند.

  

  

وَ اُمِّه‌ى وَ اَبیهِ

  

و از مادر و پدرش.

  

  

وَ صاحِبَتِه‌ى وَ بَنیهِ

  

و از همسر و فرزندانش.

  

  

لِکُلِّ امرِئٍ مِنهُم یَومَئِذٍ شَأنٌ یُغنیهِ

   

هر کدام از آن‌ها در روز قیامت چنان گرفتار اعمال و کارهای خودش می‌باشد که حتی به فکر اعضای خانواده خود نیست.

  

  

وُجوهٌ یَومَئِذٍ مُسفِرَةٌ

  

در روز قیامت چهره‌ی بعضی از مردم نورانی است.

 

   

ضاحِکَةٌ مُستَبشِرَةٌ

  

خوشحال و خندان هستند (زیرا در دنیا مؤمن بوده‌اند و در نتیجه به بهشت می‌روند).

  

  

وَ وُجوهٌ یَومَئِذٍ عَلَیها غَبَرَةٌ

  

ولی چهره‌ی گروهی دیگر غمگین و افسرده است،

  

   

تَرهَقُها قَتَرَةٌ

   

و سیاهی و تیرگی آنها را فرامی‌گیرد.

  

  

اُولٰئِکَ هُمُ الکَفَرَةُ الفَجَرَةُ

    

آن‌ها همان کافران و گناه‌کاران هستند (که شکر نعمت‌های خدا را به جا نمی‌آوردند و در نتیجه به جهنم می‌روند).

  

 

---

*  این داستان درباره‌ی مردی است که به ثروتمندان بیش از مؤمنان فقیر احترام گذاشته بود.

سوره مبارکه تکویر

  

  

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

  

   به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان

  

  

اِذَا الشَّمسُ کُوِّرَت

   

هنگامی که خورشید درهم بپیچد و بی‌نور شود.

  

  

وَ اِذَا النُّجومُ انکَدَرَت

  

و هنگامی که ستارگان تیره شوند.

  

  

وَ اِذَا الجِبالُ سُیِّرَت

  

و هنگامی که کوه‌ها از جای خود حرکت کنند.

  

  

وَ اِذَا العِشارُ عُطِّلَت

  

و هنگامی که (مردم از شدت وحشت و نگرانی، باارزش‌ترین اموال خود مانند) شتران باردار را به حال خود رها کنند.       

  

  

وَ اِذَا الوُحوشُ حُشِرَت

  

و هنگامی که جانوران وحشی یک‌جا جمع شوند.

  

  

وَ اِذَا البِحارُ سُجِّرَت

  

و هنگامی که دریاها به جوش آیند.

  

  

وَ اِذَا النُّفوسُ زُوِّجَت

  

و هنگامی که هر کس در کنار افراد همانند خود قرار گیرد (و مردم همگی دسته‌بندی شوند).

  

  

وَ اِذَا المَوئودَةُ سُئِلَت

  

و هنگامی که درباره‌ی دختری که زنده به‌گور شده، پرسیده شود.[1]

  

  

بِاَىِّ ذَنبٍ قُتِلَت

  

که برای چه گناهی کشته شده است؟

  

  

وَ اِذَا الصُّحُفُ نُشِرَت

  

و هنگامی که کارنامه‌های اعمال مردم باز شود.

  

 

وَ اِذَا السَّماءُ کُشِطَت

   

و هنگامی که پرده از روی (اسرار) آسمان برداشته شود. (؟)

  

  

وَ اِذَا الجَحیمُ سُعِّرَت

  

و هنگامی که جهنم شعله‌ور گردد.

  

  

وَ اِذَا الجَنَّةُ اُزلِفَت

  

و هنگامی که بهشت (به بهشتیان) نزدیک شود.

  

  

عَلِمَت نَفسٌ ما اَحضَرَت

  

در آن روز (روز قیامت) هر کسی آگاه می‌شود که در دنیا چه کارهایی انجام داده است.

 

  

فَلا اُقسِمُ بِالخُنَّسِ

  

سوگند به سیّاره‌هایی که بازمی‌گردند ( شب آشکار می‌شوند و صبح پنهان می‌گردند)

  

  

اَلجَوارِ الکُنَّسِ

  

همان سیاره‌های پنهان شونده*

  

  

وَ اللَیلِ اِذا عَسعَسَ

  

و سوگند به شب در آن زمان که برود (و تاریکی آن پایان یابد)

  

  

وَ الصُّبحِ اِذا تَنَفَّسَ

  

و سوگند به صبح، زمانی که شروع می‌شود (و نفسی تازه می‌کشد)

  

  

اِنَّه و لَقَولُ رَسولٍ کَریمٍ

   

(سوگند به همه‌ی اینها که) قطعاً این قرآن، سخن فرستاده‌ای بزرگوار (یعنی جبرئیل) است.

  

  

ذى قُوَّةٍ عِندَ ذِى العَرشِ مَکینٍ

  

فرشته‌ی نیرومندی که نزد خداوند صاحب عرش** مقام بالایی دارد.

  

  

مُطاعٍ ثَمَّ اَمینٍ

  

در آن‌جا او فرمانروا (فرمانده‌ی فرشتگان است و همه‌ی آن‌ها از او اطاعت می‌کنند) و مورد   اعتماد خداست.

  

  

وَ ما صاحِبُکُم بِمَجنونٍ

  

و دوست شما (یعنی پیامبر اسلام) هرگز دیوانه نیست.***

  

  

وَ لَقَد رَآهُ بِالاُفُقِ المُبینِ

  

پیامبر قطعاً جبرئیلی را در افق روشن (جایی کاملاً آشکار) دیده است.

  

  

وَ ما هُوَ عَلَى الغَیبِ بِضَنینٍ

  

          و پیامبر نسبت به رساندن پیام الهی (برای شما) بخیل نیست (یعنی آنچه را به او وحی شده   به‌راحتی برای مردم می‌گوید)

  

  

وَ ما هُوَ بِقَولِ شَیطانٍ رَجیمٍ

  

و این قرآن گفته‌ی شیطان ملعون و رانده شده نیست.

  

  

فَاَینَ تَذهَبونَ

  

پس به کجا می‌روید؟ (چرا به‌قرآن اهمیت نمی‌دهید؟)

  

  

اِن هُوَ اِلّا ذِکرٌ لِلعالَمینَ

  

این قرآن برای همه‌ی مردم پند و تذکر است.

 

  

لِمَن شاءَ مِنکُم اَن یَستَقیمَ

   

تا هر کس از شما که بخواهد، پند بگیرد و درست کار شود.

  

  

وَ ما تَشائونَ اِلّا اَن یَشاءَ اللهُ رَبُّ العالَمینَ

  

و شما چیزی نمی‌خواهید مگر آن‌که خدا، پروردگار جهانیان، آن را بخواهد.

  

  

 

---

[1] اعرابِ نادانِ پیش از اسلام، از اینکه فرزندشان دختر باشد ناراحت می‌شدند و خجالت می‌کشیدند. بعضی‌ها نیز که احمق‌تر و سنگدل‌تر بودند نوزاد دختر را زنده زنده زیر خاک دفن می‌کردند (طبق آیات 58 و 59 سوره‌ی نحل). دین زیبای اسلام که آمد، به مردم یاد داد که دختر هم مانند پسر عزیز است و باید به او افتخار کرد و اصولاً زن یا مرد بودن مهم نیست بلکه اطاعت از خدا و تقواست که اهمیت دارد (با توجه به آیه‌ی 13 سوره‌ی حُجُرات)

*  در این‌جا خدا ما را دعوت کرده است که در عظمت و بزرگی کهکشان‌ها و ستاره‌ها دقت کنیم تا در نتیجه به بزرگی او که سازنده‌ی این جهان است، پی ببریم.

**  خداوند صاحب عرش یعنی خداوندی که بر همه‌ی جهان تسلط دارد.

***  مشرکان درباره‌ی حضرت محمد (ص) می‌گفتند که او دیوانه است.

سوره مبارکه انفطار

 

  

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

   

به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان  

  

  

اِذَا السَّماءُ انفَطَرَت

    

وقتی که آسمان‌ها (در روز قیامت) شکافته می‌شود.

  

   

وَ اِذَا الکَواکِبُ انتَثَرَت

   

و آنگاه که ستارگان پراکنده می‌شوند.

  

   

وَ اِذَا البِحارُ فُجِّرَت

   

و آنگاه که دریاها به هم پیوسته می‌شوند.

  

  

وَ اِذَا القُبورُ بُعثِرَت

   

و آنگاه که قبرها زیر و رو شوند.

  

   

عَلِمَت نَفسٌ ما قَدَّمَت وَ اَخَّرَت

   

(در آن زمان) هر کسی، آن‌چه را در دنیا انجام داده و نتیجه‌ی کارهایش را (می‌بیند و) می‌داند.

  

   

یا اَیُّهَا الاِنسانُ

   

ای انسان

  

  

ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ الکَریمِ

   

چه چیزی باعث شده از فرمان پروردگار بخشنده‌ات سرپیچی کنی؟

  

   

اَلَّذى خَلَقَکَ فَسَواکَ فَعَدَلَکَ

   

همان (پروردگاری) که تو را آفرید و به تو شکل و اندام مناسب بخشید.

  

   

فى اَىِّ صورَةٍ ما شاءَ رَکَّبَکَ

   

و تو را به هر صورتی که می‌خواست، درآورد.

  

   

کَلّا بَل تُکَذِّبونَ بِالدّینِ

  

ولی بعضی از شما انسان‌ها، روز قیامت را قبول ندارید.

  

   

وَ اِنَّ عَلَیکُم لَحافِظینَ

  

بی‌گمان خداوند برایتان مأمورانی قرار داده است که شما را زیر نظر دارند.

  

   

کِرامًا کاتِبینَ

  

آن‌ها فرشتگان محترمی هستند که کارهایتان را می‌نویسند.

  

  

یَعلَمونَ ما تَفعَلونَ

   

و از هر چیزی که انجام می‌دهید خبر دارند.

  

   

اِنَّ الاَبرارَ لَفى نَعیمٍ

   

حتماً نیکوکاران در بهشتِ پرنعمت هستند.

  

  

وَ اِنَّ الفُجّارَ لَفى جَحیمٍ

   

و قطعاً گناه‌کاران در جهنم هستند.

  

   

یَصلَونَها یَومَ الدّینِ

  

که روز قیامت در آن می‌سوزند.

  

  

وَ ما هُم عَنها بِغائِبینَ

   

و هیچ‌گاه از آن بیرون نمی‌آیند.

  

  

وَ ما اَدراکَ ما یَومُ الدّینِ

  

تو درباره‌ی اهمیت روز قیامت چه می‌دانی؟

  

  

ثُمَّ ما اَدراکَ ما یَومُ الدّینِ

  

واقعاً تو درباره‌ی بزرگی و عظمت روز قیامت چه می‌دانی؟

  

  

یَومَ لا تَملِکُ نَفسٌ لِنَفسٍ شَیئًا

  

روزی که هیچ‌کس نمی‌تواند به دیگری کمک کند.

  

  

وَ الاَمرُ یَومَئِذٍ لِلّهِ

  

و در آن روز، فرمان، فقط فرمان خداست.(مثل همیشه)

  

  

  

سوره مبارکه مطففین

    

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

    

به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان

   

   

وَیلٌ لِلمُطَفِّفینَ

   

وای بر کسانی که کم‌فروشی می‌کنند.

  

   

اَلَّذینَ اِذَا اکتالوا عَلَى النّاسِ یَستَوفونَ

   

کسانی که وقتی می‌خواهند چیزی از مردم بخرند، آن را به‌طور کامل می‌گیرند.

   

  

وَ اِذا کالوهُم اَو وَزَنوهُم یُخسِرونَ

    

ولی وقتی می‌خواهند چیزی بفروشند یا وزن کنند، کمتر از مقدار لازم تحویل می‌دهند.

   

   

اَلا یَظُنُّ اُولٰئِکَ اَنَّهُم مَبعوثونَ

    

آیا آن‌ها فکر نمی‌کنند که (پس از مرگ) زنده خواهند شد؟

    

    

لِیَومٍ عَظیمٍ

   

در روزی بزرگ و بسیار مهم.

    

   

یَومَ یَقومُ النّاسُ لِرَبِّ العالَمینَ

      

روزی که مردم (از دل خاک بلند می‌شوند و) در حضور پروردگار جهانیان می‌ایستند (تا خدا به حسابشان رسیدگی کند).

   

   

کَلّا

    

چنین نیست که آن‌ها (در باره قیامت) می‌پندارند.

   

   

اِنَّ کِتابَ الفُجّارِ لَفى سِجّینٍ

    

قطعاً کارنامه‌ی کارهای بدکاران در «سجّین» است.

    

    

وَ ما اَدراکَ ما سِجّینٌ

    

و تو که نمی‌دانی «سجّین» چیست؟

   

    

کِتابٌ مَرقومٌ

   

نامه‌ای است نوشته شده.

   

   

وَیلٌ یَومَئِذٍ لِلمُکَذِّبینَ

    

در روز قیامت وای بر کسانی که (حرف پیامبران را) دروغ حساب می‌کردند.

    

   

اَلَّذینَ یُکَذِّبونَ بِیَومِ الدّینِ

    

همان کسانی که روز قیامت را باور نداشتند (و می‌گفتند : روز قیامتی در کار نیست).

   

   

وَ ما یُکَذِّبُ بِه‌ى اِلّا کُلُّ مُعتَدٍ اَثیمٍ

    

در صورتی که روز قیامت را کسی دروغ نمی‌پندارد، مگر شخص ستم‌کار و گنهکار.

   

    

اِذا تُتلىٰ عَلَیهِ آیاتُنا

    

هنگامی که آیات ما برای چنین شخصی خوانده می‌شود

    

    

قالَ اَساطیرُ الاَوَّلینَ

   

می‌گوید این‌ها افسانه‌های گذشتگان است.

   

    

کَلّا

    

این‌طور نیست که می‌گویند.

    

    

بَل رانَ عَلىٰ قُلوبِهِم ما کانوا یَکسِبونَ

    

بلکه به‌خاطر کارهای زشتشان، دل‌های‌شان سیاه شده است.

   

    

کَلّا

    

نه این‌طور نیست.

   

    

اِنَّهُم عَن رَبِّهِم یَومَئِذٍ لَمَحجوبونَ

    

آن‌ها در روز قیامت از رحمت و دیدار پروردگارشان محروم خواهند بود.

    

    

ثُمَّ اِنَّهُم لَصالُوا الجَحیمِ

    

آنگاه قطعاً آنان با آتش دوزخ خواهند سوخت.

    

   

ثُمَّ یُقالُ هٰذَا الَّذى کُنتُم بِه‌ى تُکَذِّبونَ

    

سپس به آن‌ها گفته می‌شود : این (جهنم) همان چیزی است که آن را دروغ حساب می‌کردید.

    

    

کَلّا

    

مسأله آن‌طور نیست که کافران می‌پندارند.

        

   

اِنَّ کِتابَ الاَبرارِ لَفى عِلِّیّینَ

    

کارنامه انسان‌های نیک در «عِلِّیین» است.

   

    

وَ ما اَدراکَ ما عِلِّیّونَ

    

و تو که نمی‌دانی که «عِلِّیین» چیست.

   

    

کِتابٌ مَرقومٌ

    

نامه‌ای است نوشته شده.

    

    

یَشهَدُهُ المُقَرَّبونَ

    

نزدیکان خدا شاهد آن نامه هستند.

   

    

اِنَّ الاَبرارَ لَفى نَعیمٍ

    

نیکوکاران در بهشت، نعمت‌های فراوانی خواهند داشت.

    

    

عَلَى الاَرائِکِ یَنظُرونَ

   

بر تخت‌هایشان تکیه می‌دهند و (منظره‌های زیبای بهشت را) تماشا می‌کنند.

  

   

تَعرِفُ فى وُجوهِهِم نَضرَةَ النَّعیمِ

    

          در چهره‌هایشان شادی و شادابی نعمت‌های بهشتی را می‌بینی.

   

   

یُسقَونَ مِن رَحیقٍ مَختومٍ

    

آن‌ها از نوشیدنی‌های گوارا و دست نخورده می‌نوشند.

    

    

خِتامُه و مِسکٌ

    

سرپوش آن نوشیدنی‌ها مُشکی خوش‌بو است.

   

     

وَ فى ذٰلِکَ فَلیَتَنافَسِ المُتَنافِسونَ

    

و برای رسیدن به این نعمت‌ها مشتاقان باید با یکدیگر مسابقه بدهند.

   

    

وَ مِزاجُه و مِن تَسنیمٍ

و ماده‌ی آمیخته با آن نوشیدنی، از تَسنیم (بهترین نوشیدنی بهشت) می‌باشد.

   

   

عَینًا یَشرَبُ بِهَا المُقَرَّبونَ

   

(تسنیم) چشمه‌ای است که مقرّبان (بندگان بسیار خوب خدا) از آن می‌نوشند.

   

   

اِنَّ الَّذینَ اَجرَموا

   

کسانی که گناه‌کار بودند،

 

      

کانوا مِنَ الَّذینَ آمَنوا یَضحَکونَ

   

در دنیا به مؤمنان می‌خندیدند.

   

   

وَ اِذا مَرّوا بِهِم یَتَغامَزونَ

   

و وقتی  از کنار مؤمنان عبور می‌کردند، آن‌ها را مسخره می‌کردند.

    

    

وَ اِذَا انقَلَبوا اِلىٰ اَهلِهِمُ

   

و وقتی که به‌سوی خویشان خود بازمی‌گشتند

   

   

اِنقَلَبوا فَکِهینَ

   

با شوخی و تمسخر (کارهای ناپسند خود را) تعریف می‌کردند.

   

   

وَ اِذا رَاَوهُم

   

و هنگامی که مؤمنان را می‌دیدند

   

   

قالوا اِنَّ هٰؤُلاءِ لَضالّونَ

    

می‌گفتند : این‌ها گمراه هستند (و نمی‌دانند چگونه باید از دنیا لذّت ببرند).

   

   

وَ ما اُرسِلوا عَلَیهِم حافِظینَ

   

در حالی که آن‌ها بازرس و نگهبان مؤمنان نبودند.

   

   

فَالیَومَ الَّذینَ آمَنوا مِنَ الکُفّارِ یَضحَکونَ

   

پس در روز قیامت هم، نوبت مؤمنان است، که به کافران بخندند.

   

   

عَلَى الاَرائِکِ یَنظُرونَ

   

مؤمنان از بالای تخت‌هایشان (در بهشت)، همه جا را می‌بینند.

   

   

هَل ثُوِّبَ الکُفّارُ ما کانوا یَفعَلونَ

   

مگر نه این است که کافران باید به خاطر کارهای زشتشان مجازات شوند.

   

   

   

سوره مبارکه انشقاق

  

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

    

به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان 

   

   

اِذَا السَّماءُ انشَقَّت

   

آنگاه که آسمان شکافته شود.

   

   

وَ اَذِنَت لِرَبِّها وَ حُقَّت

   

و از پروردگارش اطاعت کند و همین برایش درست است.

     

   

وَ اِذَا الاَرضُ مُدَّت

   

و آنگاه که زمین (از هر طرف) کشیده شود.

   

   

وَ اَلقَت ما فیها وَ تَخَلَّت

   

و هر چه را درون آن است بیرون بریزد و خالی شود.

   

   

وَ اَذِنَت لِرَبِّها وَ حُقَّت

   

و از پروردگارش اطاعت کند و همین برایش درست است.

    

    

یا اَیُّهَا الاِنسانُ

   

ای انسان

   

      

اِنَّکَ کادِحٌ اِلىٰ رَبِّکَ کَدحًا فَمُلاقیهِ

   

تو بعد از تلاش فراوانی که انجام می‌دهی (پس از پایان زندگی) به نزد خدا خواهی رفت و او را ملاقات خواهی کرد.

   

   

فَاَمّا مَن اوتِىَ کِتابَه و بِیَمینِه‌ ى

   

( آنگاه در روز قیامت) هر کس که کارنامه‌ی اعمالش را به دست راستش بدهند،

   

   

فَسَوفَ یُحاسَبُ حِسابًا یَسیرًا

   

خیلی سریع و راحت به حسابش رسیدگی می‌شود،

   

   

وَ یَنقَلِبُ اِلىٰ اَهلِه‌ى مَسرورًا

  

و با شادمانی به نزد خانواده‌اش برمی‌گردد.

   

   

وَ اَمّا مَن اوتِىَ کِتابَه و وَراءَ ظَهرِه‌ى

   

ولی هر کس که کارنامه‌ی اعمالش را از پشت سرش به او بدهند،

 

      

فَسَوفَ یَدعو ثُبورًا

   

آه و ناله سر می‌دهد و آرزوی مرگ می‌کند،

   

   

وَ یَصلىٰ سَعیرًا

   

و در آتش جهنم می‌سوزد.

   

   

اِنَّه و کانَ فى اَهلِه‌ى مَسرورًا

   

زیرا او در دنیا و در میان خانواده‌اش گناه می‌کرد و از این کار شادمان بود.

   

   

اِنَّه و ظَنَّ اَن لَن یَحورَ

   

او خیال می‌کرد که اصلاً (برای رسیدگی به کارهایش) به نزد خدا برنمی‌گردد.

   

   

بَلىٰ

   

چرا، بازگشت او به سوی خدا قطعی است

   

   

اِنَّ رَبَّه و کانَ بِه‌ى بَصیرًا

   

و پروردگارش حتماً مراقب او می‌باشد.

   

   

فَلا اُقسِمُ بِالشَّفَقِ

   

پس سوگند به شفق (سرخی آسمان بعد از غروب آفتاب).

   

  

وَ اللَیلِ وَ ما وَسَقَ

   

و سوگند به شب و آنچه در تاریکیِ آن آرام می‌گیرد.

   

   

وَ القَمَرِ اِذَا اتَّسَقَ

 

و سوگند به ماه در آن زمان که کامل و نورانی است.

   

   

لَتَرکَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ

   

که شما (پس از مرگ) از حالی به حال دیگر منتقل می‌شوید (تا بالاخره به حساب و سزای   کارهای خود برسید).

   

   

فَما لَهُم لا یُؤمِنونَ

    

پس چرا این مردم ایمان نمی‌آورند؟

  

   

وَ اِذا قُرِئَ عَلَیهِمُ القُرآنُ لا یَسجُدونَ

   

و وقتی قرآن برای‌شان خوانده می‌شود سجده نمی‌کنند.

   

   

بَلِ الَّذینَ کَفَروا یُکَذِّبونَ

   

بلکه کافران (قرآن و روز قیامت را) دروغ حساب می‌کنند.

   

   

وَ اللهُ اَعلَمُ بِما یوعونَ

      

و خدا به‌خوبی می‌داند که در دل آن‌ها چه می‌گذرد.

       

     

فَبَشِّرهُم بِعَذابٍ اَلیمٍ

   

پس آن‌ها را به عذابی دردناک مژده بده!

   

   

اِلَّا الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ

   

مگر کسانی که ایمان آوردند و کارهای نیک انجام دادند

   

  

لَهُم اَجرٌ غَیرُ مَمنونٍ

   

که برای آنان پاداشی بی‌منّت آماده شده است.

   

   

 

سوره مبارکه بروج

   

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

   

به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان

   

   

وَ السَّماءِ ذاتِ البُروجِ

   

سوگند به آسمان پرستاره.

   

   

وَ الیَومِ المَوعودِ

   

و سوگند به روز قیامت که خدا آن را وعده داده است.

   

   

وَ شاهِدٍ وَ مَشهودٍ

   

و سوگند به گواهی‌دهنده (پیامبر) و آنچه راجع به آن گواهی داده می‌شود (مردم).

     

     

قُتِلَ اَصحابُ الاُخدودِ

   

مرگ بر اصحاب اُخدود*

   

     

اَلنّارِ ذاتِ الوَقودِ

آتشی که پر از هیزم بود.

   

   

اِذ هُم عَلَیها قُعودٌ

   

هنگامی که آن‌ها در کنار آتش می‌نشستند.

   

   

وَ هُم عَلىٰ ما یَفعَلونَ بِالمُؤمِنینَ شُهودٌ

   

و سوختن مؤمنانی را که در آتش انداخته بودند تماشا می‌کردند.

    

وَ ما نَقَموا مِنهُم

    

و هیچ ایرادی از آن مؤمنان نمی‌گرفتند

   

   

اِلّا اَن یُؤمِنوا بِاللهِ العَزیزِ الحَمیدِ

   

مگر این‌که آن‌ها به خدای پیروز و ستوده (ستایش شده) ایمان آورده بودند.

    

   

اَلَّذى لَه و مُلکُ السَّماواتِ وَ الاَرضِ

   

خدایی که تمام آسمان‌ها و زمین در اختیار اوست

   

   

وَ اللهُ عَلىٰ کُلِّ شَىءٍ شَهیدٌ

   

و خداوند بر هر چیز آگاه است.

   

   

اِنَّ الَّذینَ فَتَنُوا المُؤمِنینَ وَ المُؤمِناتِ

   

کسانی که مردان و زنان مؤمن را شکنجه کردند

   

   

ثُمَّ لَم یَتوبوا

   

و سپس توبه نکردند

   

   

فَلَهُم عَذابُ جَهَنَّمَ

   

عذاب جهنم برای آنان است

   

   

وَ لَهُم عَذابُ الحَریقِ

   

و عذاب سوزانی خواهند داشت.

   

   

اِنَّ الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ

   

کسانی که ایمان آوردند و کارهای خوب انجام دادند،

   

   

لَهُم جَنّاتٌ تَجرى مِن تَحتِهَا الاَنهارُ

   

برای‌شان بهشت‌هایی آماده شده که در آن‌ها رودهایی روان است.

   

   

ذٰلِکَ الفَوزُ الکَبیرُ

   

این همان موفقیت و پیروزی بزرگ است.

   

   

اِنَّ بَطشَ رَبِّکَ لَشَدیدٌ

   

قطعاً خشم پروردگارت سخت و شدید است.

   

   

اِنَّه و  هُوَ یُبدِئُ وَ یُعیدُ

   

اوست که ابتدا خلق می‌کند و (پس از مرگ) دوباره زنده می‌کند.

   

   

وَ هُوَ الغَفورُ الوَدودُ

   

خداوند آمرزنده‌ی گناهان است و بندگانش را دوست دارد.

   

   

ذُو العَرشِ المَجیدُ

   

خداوند صاحب عرش * (و قدرتمند) و بزرگوار.

   

   

فَعّالٌ لِما یُریدُ

   

هر کاری را بخواهد، انجام می‌دهد.

   

   

هَل اَتاکَ حَدیثُ الجُنودِ

   

آیا داستان آن لشکرها را شنیده‌ای؟

   

   

فِرعَونَ وَ ثَمودَ

   

(لشکرهای) فرعون و قوم ثمود (خداوند آن‌ها را نابود ساخت و پیامبرشان را پیروز کرد).

   

    

بَلِ الَّذینَ کَفَروا فى تَکذیبٍ

   

آری، کافران حقایق را قبول ندارند (و می‌گویند این‌ها دروغ است).

   

   

وَ اللهُ مِن وَرائِهِم مُحیطٌ

   

و خدا از همه طرف به آن‌ها مسلط است.

   

     

بَل هُوَ قُرآنٌ مَجیدٌ

 

آری، این کتاب، قرآن مجید (و ارجمند) است.

   

   

فى لَوحٍ مَحفوظٍ

   

(قرآن) در یک لوح محفوظ قرار دارد (که تغییر و دگرگونی به آن راه ندارد).

   

   

 

---

* اصحاب اُخدود : کسانی که گودالی را پر از آتش کردند و مؤمنان را در آتش سوزاندند.

*  خداوندِ صاحب عرش یعنی خداوندی که به همه‌ی جهان تسلط دارد.

سوره مبارکه طارق

   

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

   

   به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان

   

   

وَ السَّماءِ وَ الطّارِقِ

   

سوگند به آسمان و ستاره‌ای به نام طارق که در شب ظاهر می‌شود.

   

   

وَ ما اَدراکَ مَا الطّارِقُ

   

و تو که نمی‌دانی که طارق چیست.

   

   

اَلنَّجمُ الثّاقِبُ

   

طارق ستاره‌ای است درخشان.

   

   

اِن کُلُّ نَفسٍ لَمّا عَلَیها حافِظٌ

   

(سوگند به اینها که) هر انسانی محافظ و نگهبانی از فرشتگان دارد (که کارهای خوب و بد او را می‌نویسد).

   

   

فَلیَنظُرِ الاِنسانُ مِمَّ خُلِقَ

   

پس انسان باید دقت کند که از چه چیزی خلق شده است.

   

   

خُلِقَ مِن ماءٍ دافِقٍ

   

او از آبی جهنده آفریده شده است.

   

  

یَخرُجُ مِن بَینِ الصُّلبِ وَ التَّرائِبِ

   

که از میان پشت و سینه‌ها بیرون می‌آید.

   

   

اِنَّه و عَلىٰ رَجعِه‌ى لَقادِرٌ

   

قطعاً (روز قیامت) خدایی که انسان را از ماده‌ای ناچیز آفریده می‌تواند دوباره انسان را زنده کند.

   

   

یَومَ تُبلَى السَّرائِرُ

   

روزی که همه‌ی رازها(ی انسان) آشکار می‌شود.

   

   

فَما لَه و مِن قُوَّةٍ وَ لا ناصِرٍ

  

(در آن روز) انسان هیچ یار و یاوری (غیر از خدا) ندارد. (؟)

   

   

وَ السَّماءِ ذاتِ الرَّجعِ

   

سوگند به آسمان که بخار آب را (ابر) به صورت باران بازمی‌گرداند.

   ( یا سوگند به آسمانی که با طلوع و غروب ستارگان، رفت و بازگشت دارد.)

   

    

وَ الاَرضِ ذاتِ الصَّدعِ

   

و سوگند به زمین که (با روییدن و سبز شدن گیاهان) می‌شکافد

    

اِنَّه و لَقَولٌ فَصلٌ

   

(سوگند به اینها که) این قرآن، سخنی درست و استوار است که خوبی و بدی را مشخص می‌کند.

   

    

وَ ما هُوَ بِالهَزلِ

   

و مطالب آن، هرگز شوخی و بیهوده نیست.

    

   

اِنَّهُم یَکیدونَ کَیدًا

   

آنان (کافران) به حیله و نیرنگ دست می‌زنند.

   

     

وَ اَکیدُ کَیدًا

    

من هم (که خدا هستم) در برابر آن‌ها تدبیر می‌کنم.

 

     

فَمَهِّلِ الکافِرینَ اَمهِلهُم رُوَیدًا

    

پس ای پیامبر، به کافران فرصت بده و اندکی منتظر باش (تا خدا آن‌ها را کیفر کند).

    

    

   

سوره مبارکه اعلی

 

بِسمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ

   

 به‌نام خداوند بخشنده‌ی مهربان  

   

   

سَبِّحِ اسمَ رَبِّکَ الاَعلىٰ

   

نام پروردگارت را که از همه چیز بالاتر است به‌خوبی یاد کن و ستایش نما.

   

   

اَلَّذى خَلَقَ فَسَوّىٰ

   

خدایی که (با مهندسی تمام) هر چیزی را آفرید و به بهترین وضع در جای خود قرار داد.

   

   

وَ الَّذى قَدَّرَ فَهَدىٰ

   

و خدایی که برای هر موجودی حد و اندازه‌ای مشخص کرد و آن را راهنمایی نمود.

   

   

وَ الَّذى اَخرَجَ المَرعىٰ

   

و خدایی که چراگاه و علفزار را پدید آورد.

   

    

فَجَعَلَه و غُثاءً اَحوىٰ

   

و سپس آن را (در موقع خاص خودش) خشک و سیاه گرداند.

   

    

سَنُقرِئُکَ فَلا تَنسىٰ

   

(ای پیامبر) ما به‌زودی (آیات خود را) بر تو خواهیم خواند، و پس از آن (آیات ما را) فراموش نخواهی کرد.

   

   

اِلّا ما شاءَ اللهُ

   

مگر آنچه را خدا بخواهد (فراموش کنی که البته نخواهد خواست)

   

   

اِنَّه و یَعلَمُ الجَهرَ وَ ما یَخفىٰ

  

قطعاً او آشکار و پنهان را می‌داند.

   

   

وَ نُیَسِّرُکَ لِلیُسرىٰ

   

ما مشکلات کار (پیامبری) را برای تو آسان می‌کنیم.

   

   

فَذَکِّر اِن نَفَعَتِ الذِّکرىٰ

      

پس هرجا پند دادن فایده دارد پند و اندرز بده.[1]

   

   

سَیَذَّکَّرُ مَن یَخشىٰ

   

آن کسی که از خدا می‌ترسد (و به مقام بی‌نظیر او توجه دارد) به‌زودی پند می‌گیرد (و متوجه   می‌شود).

   

   

وَ یَتَجَنَّبُهَا الاَشقىٰ

   

و آن کسی هم که از همه بدبخت‌تر است، از پند و اندرز تو دوری می‌کند.

   

   

اَلَّذى یَصلَى النّارَ الکُبرىٰ

   

همان کسی که در آتش بزرگ جهنم خواهد سوخت.

   

   

ثُمَّ لا یَموتُ فیها وَ لا یَحیىٰ

   

آنگاه در آن آتش نه می‌میرد (که راحت شود) و نه زنده می‌ماند.

   

   

قَد اَفلَحَ مَن تَزَکّىٰ

   

حتماً کسی رستگار و خوشبخت می‌شود که بدی‌ها را از خود دور کند.

   

   

وَ ذَکَرَ اسمَ رَبِّه‌ى فَصَلّىٰ

   

و به یاد خدا باشد و نماز بخواند.

    

   

بَل تُؤثِرونَ الحَیاةَ الدُّنیا

   

ولی شما بیش‌تر به دنبال زندگی دنیا هستید و آن را ترجیح می‌دهید.

   

   

وَ الآخِرَةُ خَیرٌ وَ اَبقىٰ

   

در صورتی ‌که زندگی آخرت بهتر و ماندگارتر است.

   

   

اِنَّ هٰذا لَفِى الصُّحُفِ الاولىٰ

   

این پندها در کتاب‌های آسمانی پیامبران گذشته هم آمده است؛

   

   

صُحُفِ اِبراهیمَ وَ موسىٰ

کتاب‌های حضرت ابراهیم (ع) و حضرت موسی (ع)

   

 

---

[1] آیا می‌دانید این آیه به کدام یک از فروع دین اشاره دارد؟